ตอนที่ 508 แลกเปลี่ยน
" อะแฮ่ม...มันดูเหมือนว่าข้าจะมีอยู่เล็กน้อย " ผู้ทำนายเต๋าค้นกระเป๋าของตัวเองดูว่ามันมีทองหรือไม่ เขานั้นโชคดีกว่าหลานอวิ๋นจู เขามักจะคำนวนโชคของคนอื่นไว้เสมอ เขานั้นมีทองคำอยู่บางส่วนหลังจากใช้เวลาหาอยู่ครึ่งวัน ก็เจอพวกมันทั้งหมด
จากนั้นเขาก็เอ่ยถามหลี่ฉีเย่เอ่ย่างตื่นเต้น " นายน้อย เอลฟ์แต่ละตัวนั้นมีสมบัติที่แตกต่างกันหรือไม่ ? "
" ถูกต้อง ! เอลฟ์แต่ละตัวนั้นมีสมบัติเฉพาะเป็นของตนเอง เจ้าสามารถเลือกได้ตามที่เจ้าต้องการ " หลี่ฉีเย่ยิ้มเอ่ย " หากเจ้าต้องการ เจ้าสามารถลองคำนวนได้ว่าเอลฟ์ตัวไหนเหมาะกับเจ้ามากที่สุด "
" นั้น...ไม่จำเป็น ข้าจะลองทดสอบโชคของข้า " ผู้ทำนายเต๋าปิดตาก่อนจะเดินไปเลือกก้อนหินแบบสุ่ม เขานั้นต้องการทดสอบโชคของเขาเพื่อการเปลี่ยนแปลง
" เจ้าต้องการอะไร ? " เอลฟ์ตัวหนึ่งถูกปลุกขึ้นมาและรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก สำหรับคนผู้ที่นอนหลับการถูกปลุกล้วนทำให้พวกเขาไม่มีความสุข เอลฟ์จ้องมองไปยังผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " เจ้าสารเลว หากเจ้าไม่ได้มาเพื่อแลกเปลี่ยน เช่นนั้นข้าจะทุบตีเจ้าจนเป็นหมู ! "
ผู้ทำนายเต๋ารีบเปิดฝ่ามือของเขาที่ทองคำอยู่และกล่าวอย่างรวดเร็ว " ข้าต้องการแลกเปลี่ยนกับการสร้างใหม่ "
ดวงตาสีเขียวของเอลฟ์นั้นเปล่งประกายขึ้นเมื่อได้เห็นของสีทองในมือของผู้ทำนายเต๋า ความง่วงนอนของพวกเขาหายไป หลี่ฉีเย่กล่าวถูก เอลฟ์นั้นชอบทองคำจริงๆ
" ข้าต้องการพวกมันทั้งหมด ! " จากนั้นเอลฟ์ก็เก็ยรวบรวมทองคำทั้งหมดเข้าสู่กระเป๋าของเขา จากนั้นมองไปยังผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " โอ้ว ผี ผีจอมโกหกและคดโกง ! "
ผู้ทำนายเต๋ากลายเป็นไร้คำพูด เมื่อเผ่าหัวใจผีของเขากลายเป็นผีจอมโกหกและคดโกงในสายตาเอลฟ์ เขานั้นฝืนยิ้มและพยามอธิบาย " ข้านั้นเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าหัวใจผี พวกเรามีความสามารถในการคำนวน "
" ข้ารู้ " เอลฟ์นั้นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ " มันไม่มีอะไรจะน่าจดจำกับผีเหล่านี้ ! "
ผู้ทำนายเต๋านั้นตกตะลึงอีกครั้ง เขายังจะสามารถพูดอะไรเพื่อตอบโต้คำกล่าวเหล่านี้ได้บ้าง ?
หลี่ฉีเย่และหลานอวิ๋นจูทั้งคู่ระเบิดเสียงหัวเราะ ผู้ทำนายเต๋ากลายเป็นอับอาย
" รับมันไป เพราะว่าทองคำเหล่านี้ ข้าจะมอบกระดานศักดิ์สิทธิ์จากแม่น้ำลู่ให้ ฮึ่ม หากไม่ใช่เพราะทองคำเหล่านี้ ข้าจะไม่มีทางมอบของเช่นนี้ให้กับเจ้า ! " เอลฟ์นั้นโยนสมบัติไปให้ยังผู้ทำนายเต๋าก่อนที่เขาจะกลับไปนอน
ผู้ทำนายเต๋ามองไปยังกระดานศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือของเขา สายตาของเขากลายเป็นสว่างขึ้่นและเต็มไปด้วยอารมณ์ " นี้...นี้เป็นสุดยอดสมบัติสำหรับการทำนาย มันกระทั้งดีกว่ากระดองเต๋าที่ถูกทิ้งไว้โดยบรรพชนของข้าซะอีก ! "
" แน่นอน " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " ในหลุมฝังศพแห่งลางร้าย สมบัติในเขจลับนั้นน่าประทับใจอย่างมาก ตราบใดที่เจ้ามีโชคที่ดีพอ เจ้าจะได้รับการเก็บเกี่ยวที่ยิ่งใหญ่ "
" ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายน้อย " ผู้ทำนายเต๋าสวรรค์โค้งคำนับให้กับหลี่ฉีเย่อีกครั้ง ถ้าหลี่ฉีเย่ไม่ได้พาเข้ามาที่นี่ เขาก็คงจะไม่สามารถเข้ามายังเขตลับได้
" ตอนนี้ถึงตาเจ้าที่จะต้องทดสอบโชคของเจ้าแล้ว " หลี่ฉีเย่ยิ้มให้กับหลานอวิ๋นจูและเอ่ยต่อ " หากเจ้าโชคดี บางทีเจ้าอาจจะแลกเปลี่ยนอะไรดีๆกลับมาได้ "
หลานอวิ๋นจูมองไปยังกลุ่มเอลฟ์ แต่ไม่สามารถตัดสินใจได้ หลังจากที่มองไปที่พวกเขาชั่วครู่ นางก็หันกลับมามองหลี่ฉีเย่ด้วยสายตาของสุนับที่น่าสงสาร
" ข้ามอบข้าเช่นนั้น ข้าจะไม่มอบสมบัติให้กับเจ้า " หลี่ฉีเย่สายหัวปฏิเสธ
หลานอวิ๋นนจูหัวเราะและเอ่ย " ท่านลุง สายตาของท่านนั้นเปล่งประกายราวกับแสงไฟที่สามารถมองผ่านทุกสิ่งได้ ท่านจะเลือกเอลฟ์ให้ข้าได้หรือไม่ ? " นางนั้นแสดงออกเหมือนกับเด็กน้อยและเอ่ยต่อ " ข้ารู้ว่าท่านลุงเป็นผู้ที่รู้ทุกสิ่งเหนือสวรรค์และปฐพี ความเมตตาของท่านลุงนั้นกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทร..."
" เอาละ หยุดประจบข้าได้แล้ว มันดูไม่จริงใจอย่างมาก " หลี่ฉีเย่บอกปัดและเอ่ย " ข้าจะเลือกเอลฟ์ให้เจ้า "
หลานอวิ๋นจูยิ้มอย่างอ่อนโยนและน่าหลงใหลให้กับหลี่ฉีเย่และเอ่ย " ท่านลุงช่างเป็นคนดีจริงๆ ! "
" อย่าได้ใช้กับดักความงามกับข้าไม่เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะให้เจ้ามาอุ่นเตียง " คำกล่าวของหลี่ฉีเย่ทำให้ลหานอวิ๋นจูตื่นตระหนก นางรีบยกมือปิดหน้าอกของนางและเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำ " ไปตายซะ เจ้าคนลามก ! "
หลี่ฉีเย่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ จากนั้นเขาก็กวาดไปทั่ว จากนั้นเขาก็ชี้ไปยังเอลฟ์ที่กำลังหลับอยู่และเอ่ย " ตรงนั้น บางทีเจ้าอาจจะได้รับการเก็บเกี่ยวที่ไม่คาดคิด "
หลานอวิ๋นจูวิ่งอย่างมีความสุขและตื่นเต้นไปยังเอลฟ์ตัวนั้น
" เจ้าต้องการแลกอะไรกับข้า ? " เอลฟ์นั้นลุกขึ้นยืนและเอ่ยถาม
หลานอวิ๋นจูทันใดนั้นก็หยิบสิ่งของสีทองคำที่เปล่งประกายออกมาและวางไว้หน้าเอลฟ์
ใครบอกว่าเอลฟ์เขตลับนั้นชอบเพียงของที่ส่องแสงสดใส ? พวกเขายังชอบสตรีอีกด้วย สิ่งของที่นางหยิบออกมาวางนั้นไม่ใช่สมบัติ มันเป็นเพียงหนึ่งในอัญมณีของนาง แม้เป็นเครื่องประดับที่เรียบง่ายทีส่องประกายสีทอง สตรีทุกคนล้วนต้องการมัน แม้แต่ผู้ฝึกตนก็ไม่มีข้อยกเว้น
อาการง่วงนอนของเอลฟ์ตัวนี้หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อมองไปยังของที่หลานอวิ๋นจูยื่นออกมา เอลฟ์นั้นยืนมองก่อนจะไปสัมผัสมันด้วยความชื่นชอบ
หลี่ฉีเย่มองไปที่เอลฟ์ก่อนจะยิ้มและเอ่ย " อ่า เหล่าสตรีมักจะมีสิ่งที่พวกเอลฟ์ชื่นชอบอยู่เสมอ พวกเขามักจะมีเครื่องประดับสีทองแปดถึงสิบชิ้น "
" ข้าต้องการพวกมันทั้งหมด ! " เอลฟ์ตัวนั้นตะโกน นี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเพราะเครื่องประดับของหลานอวิ๋นจูนั้นถูกสร้างอย่างประณีต ใครบ้างที่จะไม่ชอบพวกมัน ?
หลานอวิ๋นจูตอบอย่างตื่นเต้น " แล้วสมบัติที่เจ้าจะให้ข้าคืออะไร ? "
" เคลื่องย้อนเวลามันเป็นสิ่งที่ข้าชอบมาก มันเป็นสมบัติล้ำค่า " เอลฟ์นั้นหยิบกล่องออกมาและเอ่ย
หลี่ฉีเย่ที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบกล่าวออกมาทันที " แลกพวกมัน "
ภายใต้การแนะนำของหลี่ฉีเย่ หลานอวิ๋นจูรีบคว้ากล่องกลมๆนั้นไว้ทันทีก่อนจะมอบของของนางไว้บนมือเอลฟ์และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ตกลง ! "
เอลฟ์นั้นมีความสุขอย่างมากก่อนจะกลับไปนอนหลับอีกครั้ง
หลานอวิ๋นจูรีบวิ่งกลับไปหาหลี่ฉีเย่ขณะที่ถือภาชนะกลมๆนี้ นางนั้นเป็นลูกหลานของนิกายพันแม่น้ำหวน เป็นเทพธิดาที่สูงส่งในสายตาของคนอื่น แต่ตอนนี้นางเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ฉีเย่
" นี้มันสมบัติอะไร ? " หลานอวิ๋นจูมอบมันให้กับหลี่ฉีเย่และเอ่ยถาม
หลี่ฉีเย่รับมันมาอย่างระวัง มันเป็นคนที่กลมเรียบและดูธรรมดา คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นความลึกลับของมันได้ หลี่ฉีเย่ถูมันไปมาและเอ่ยชื่นชม " ดียิ่ง สิ่งทีน่าประทับใจ "
" อะไรคือความลึกลับที่อยู่เบื้องหลัง เครื่องย้อนเวลาอันนี้ ? " หลานอวิ๋นจูไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลยเอ่ยถามหลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่ได้เห็นสมบัติมานับไม่ถ้วน เขานั้นสังเกตเห็นบางอย่างแต่เขาไม่ต้องการจะบอกหลานอวิ๋นจู เขาตอบด้วยรอยยิ้ม " เจ้าต้องศึกษามันด้วยตัวเจ้าเอง มีเพียงทำเช่นนั้นมันจะกลายเป็นสมบัติของเจ้า เช่นนั้นมันจะไม่จำกัดอยู่เพียงแค่การเป็นอาวุธเท่านั้น "
" ดี ข้าจะเข้าสมาธิและศึกษามันในภายหลัง " หลานอวิ๋นจูมองเขาและเอ่ย ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็มีความสุขที่ได้เครื่องย้อนเวลานี้มา ในฐานะลูกหลานของเชื้อสายจักรพรรดิ นางนั้นมีอาวุธจักรพรรดิก่อนหน้า แต่เครื่องย้อนเวลานี้มีความสำคัญต่างออกไป มันเป็นสิ่งที่นางแลกมาด้วยคำแนะนำของหลี่ฉีเย่ ดังนั้นนางจึงชอบมันมาก
" เอาละ ท่านลุง พวกเราสองคนได้รับสมบัติมาแล้วถึงตาท่าน พวกเราจะออกไปเมื่อท่านได้รับสมบัติแล้ว " หลานอวิ๋นจูเอ่ย
หลี่ฉีเย่นั่งอยู่ข้างทะเลสาปและนำกล่องสมบัติออกมา ภายใตกล่องนั้นเป็นเต่าที่ถูกเผาไหม้ นี้เป็นเต่าที่ได้มาทะเลหยางราตรี เต่าหยางราตรี
หลังจากการสั่งสอนของหลี่ฉีเย่ เต่าตัวนี้ก็กลายเป็นเชื่องอย่างมากไม่เหมือนจอมกบฏก่อนหน้านี้
" นี้เป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์แบบใดกัน ? " หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นประกายไฟศักดิ์สิทธิ์บนตัวมันและเอ่ยถาม
แม้แต่มองภายนอกคนทั่วไปก็ยังรู้ได้ว่าเต่าตัวนี้นั้นมีความพิเศษอย่างมาก
" เต่าหยางราตรีจากทะเลราตรี " หลี่ฉีเย่นำห่วงที่ส่องประกายออกมา จากก็ปรากฏสายโซ่กักขังตัวเต่าไว้อีกครั้ง
" มีเต่าอยู่ในทะเลราตรีด้วย ? " ผู้ทำนายเต๋าเอ่ยถามอย่างตกตะลึง " ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีอะไรอื่นอยู่ในทะเลราตรีได้นอกจากปลาหยางราตรี ! "
หลานอวิ๋นจูก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน จนถึงตอนนี้ผู้คนในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ล้วนรู้ว่ามีเพียงปลาหยางราตรีในทะเลราตรี หลายล้านปีที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวของสิ่งอื่น
ตอนนี้ เต่าที่ปรากฏตัวออกมาจากทะเลราตรี ทุกคนก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเต่าที่ท้าทายสวรรค์เป็นอย่างมาก
หลี่ฉีเย่มองเต่าในฝ่ามือของเขาและเอ่ย " พวกเราจะทำข้อตกลงกัน เจ้าไปเอาบางอย่างมาให้ข้า และข้าจะมอบการสร้างใหม่และหาคนพาเจ้ากลับไปยังทะเลราตรี ในอนาคตเมื่อเจ้าประสบความสำเร็จในเส้นทางเต๋า ตำหนักบุปผาบรรพชนในสุสานใหญ่จะเป็นคนดูแลเจ้า แน่นอนหากเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะไม่บังคับ แต่ข้าจะต้องบอกเจ้าก่อนว่าข้าอยากกินสตูเต่าในคืนนี้ อย่าได้ฝันว่าจะหนี มันเป็นเรื่องไร้ประโยชน์หากยังมีโซ่ศักดิ์สิทธิ์พันตัวเจ้าอยู่ "
" นี้ท่านเรียกมันว่าข้อตกลง ? เห็นได้ชัดว่าท่านกำลังข่มขู่มัน ! " หลานอวิ๋นจูกล่าวกับหลี่ฉีเย่อย่างไม่พอใจ
ดวงตาของหลี่ฉีเย่หรี่ลงด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ย " เจ้ากล่าวถูก ข้ากำลังข่มขู่มันและข้าไม่ได้พูดล้อเล่น "
เมื่อหลี่ฉีเย่หรี่สายตาเช่นนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงหลานอวิ๋นจูที่รู้ชะตากรรม แม้แต่ตัวเต่าเองก็สัมผัสได้ถึงชะตากรรมอันโหดร้ายหากมันปฏิเสธ มันรู้ว่ามันไม่มีทางหลีกเลี่ยงการกลายเป็นสตูเต่าในคืน
" อะแฮ่ม...มันดูเหมือนว่าข้าจะมีอยู่เล็กน้อย " ผู้ทำนายเต๋าค้นกระเป๋าของตัวเองดูว่ามันมีทองหรือไม่ เขานั้นโชคดีกว่าหลานอวิ๋นจู เขามักจะคำนวนโชคของคนอื่นไว้เสมอ เขานั้นมีทองคำอยู่บางส่วนหลังจากใช้เวลาหาอยู่ครึ่งวัน ก็เจอพวกมันทั้งหมด
จากนั้นเขาก็เอ่ยถามหลี่ฉีเย่เอ่ย่างตื่นเต้น " นายน้อย เอลฟ์แต่ละตัวนั้นมีสมบัติที่แตกต่างกันหรือไม่ ? "
" ถูกต้อง ! เอลฟ์แต่ละตัวนั้นมีสมบัติเฉพาะเป็นของตนเอง เจ้าสามารถเลือกได้ตามที่เจ้าต้องการ " หลี่ฉีเย่ยิ้มเอ่ย " หากเจ้าต้องการ เจ้าสามารถลองคำนวนได้ว่าเอลฟ์ตัวไหนเหมาะกับเจ้ามากที่สุด "
" นั้น...ไม่จำเป็น ข้าจะลองทดสอบโชคของข้า " ผู้ทำนายเต๋าปิดตาก่อนจะเดินไปเลือกก้อนหินแบบสุ่ม เขานั้นต้องการทดสอบโชคของเขาเพื่อการเปลี่ยนแปลง
" เจ้าต้องการอะไร ? " เอลฟ์ตัวหนึ่งถูกปลุกขึ้นมาและรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก สำหรับคนผู้ที่นอนหลับการถูกปลุกล้วนทำให้พวกเขาไม่มีความสุข เอลฟ์จ้องมองไปยังผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " เจ้าสารเลว หากเจ้าไม่ได้มาเพื่อแลกเปลี่ยน เช่นนั้นข้าจะทุบตีเจ้าจนเป็นหมู ! "
ผู้ทำนายเต๋ารีบเปิดฝ่ามือของเขาที่ทองคำอยู่และกล่าวอย่างรวดเร็ว " ข้าต้องการแลกเปลี่ยนกับการสร้างใหม่ "
ดวงตาสีเขียวของเอลฟ์นั้นเปล่งประกายขึ้นเมื่อได้เห็นของสีทองในมือของผู้ทำนายเต๋า ความง่วงนอนของพวกเขาหายไป หลี่ฉีเย่กล่าวถูก เอลฟ์นั้นชอบทองคำจริงๆ
" ข้าต้องการพวกมันทั้งหมด ! " จากนั้นเอลฟ์ก็เก็ยรวบรวมทองคำทั้งหมดเข้าสู่กระเป๋าของเขา จากนั้นมองไปยังผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " โอ้ว ผี ผีจอมโกหกและคดโกง ! "
ผู้ทำนายเต๋ากลายเป็นไร้คำพูด เมื่อเผ่าหัวใจผีของเขากลายเป็นผีจอมโกหกและคดโกงในสายตาเอลฟ์ เขานั้นฝืนยิ้มและพยามอธิบาย " ข้านั้นเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าหัวใจผี พวกเรามีความสามารถในการคำนวน "
" ข้ารู้ " เอลฟ์นั้นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ " มันไม่มีอะไรจะน่าจดจำกับผีเหล่านี้ ! "
ผู้ทำนายเต๋านั้นตกตะลึงอีกครั้ง เขายังจะสามารถพูดอะไรเพื่อตอบโต้คำกล่าวเหล่านี้ได้บ้าง ?
หลี่ฉีเย่และหลานอวิ๋นจูทั้งคู่ระเบิดเสียงหัวเราะ ผู้ทำนายเต๋ากลายเป็นอับอาย
" รับมันไป เพราะว่าทองคำเหล่านี้ ข้าจะมอบกระดานศักดิ์สิทธิ์จากแม่น้ำลู่ให้ ฮึ่ม หากไม่ใช่เพราะทองคำเหล่านี้ ข้าจะไม่มีทางมอบของเช่นนี้ให้กับเจ้า ! " เอลฟ์นั้นโยนสมบัติไปให้ยังผู้ทำนายเต๋าก่อนที่เขาจะกลับไปนอน
ผู้ทำนายเต๋ามองไปยังกระดานศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือของเขา สายตาของเขากลายเป็นสว่างขึ้่นและเต็มไปด้วยอารมณ์ " นี้...นี้เป็นสุดยอดสมบัติสำหรับการทำนาย มันกระทั้งดีกว่ากระดองเต๋าที่ถูกทิ้งไว้โดยบรรพชนของข้าซะอีก ! "
" แน่นอน " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " ในหลุมฝังศพแห่งลางร้าย สมบัติในเขจลับนั้นน่าประทับใจอย่างมาก ตราบใดที่เจ้ามีโชคที่ดีพอ เจ้าจะได้รับการเก็บเกี่ยวที่ยิ่งใหญ่ "
" ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายน้อย " ผู้ทำนายเต๋าสวรรค์โค้งคำนับให้กับหลี่ฉีเย่อีกครั้ง ถ้าหลี่ฉีเย่ไม่ได้พาเข้ามาที่นี่ เขาก็คงจะไม่สามารถเข้ามายังเขตลับได้
" ตอนนี้ถึงตาเจ้าที่จะต้องทดสอบโชคของเจ้าแล้ว " หลี่ฉีเย่ยิ้มให้กับหลานอวิ๋นจูและเอ่ยต่อ " หากเจ้าโชคดี บางทีเจ้าอาจจะแลกเปลี่ยนอะไรดีๆกลับมาได้ "
หลานอวิ๋นจูมองไปยังกลุ่มเอลฟ์ แต่ไม่สามารถตัดสินใจได้ หลังจากที่มองไปที่พวกเขาชั่วครู่ นางก็หันกลับมามองหลี่ฉีเย่ด้วยสายตาของสุนับที่น่าสงสาร
" ข้ามอบข้าเช่นนั้น ข้าจะไม่มอบสมบัติให้กับเจ้า " หลี่ฉีเย่สายหัวปฏิเสธ
หลานอวิ๋นนจูหัวเราะและเอ่ย " ท่านลุง สายตาของท่านนั้นเปล่งประกายราวกับแสงไฟที่สามารถมองผ่านทุกสิ่งได้ ท่านจะเลือกเอลฟ์ให้ข้าได้หรือไม่ ? " นางนั้นแสดงออกเหมือนกับเด็กน้อยและเอ่ยต่อ " ข้ารู้ว่าท่านลุงเป็นผู้ที่รู้ทุกสิ่งเหนือสวรรค์และปฐพี ความเมตตาของท่านลุงนั้นกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทร..."
" เอาละ หยุดประจบข้าได้แล้ว มันดูไม่จริงใจอย่างมาก " หลี่ฉีเย่บอกปัดและเอ่ย " ข้าจะเลือกเอลฟ์ให้เจ้า "
หลานอวิ๋นจูยิ้มอย่างอ่อนโยนและน่าหลงใหลให้กับหลี่ฉีเย่และเอ่ย " ท่านลุงช่างเป็นคนดีจริงๆ ! "
" อย่าได้ใช้กับดักความงามกับข้าไม่เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะให้เจ้ามาอุ่นเตียง " คำกล่าวของหลี่ฉีเย่ทำให้ลหานอวิ๋นจูตื่นตระหนก นางรีบยกมือปิดหน้าอกของนางและเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำ " ไปตายซะ เจ้าคนลามก ! "
หลี่ฉีเย่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ จากนั้นเขาก็กวาดไปทั่ว จากนั้นเขาก็ชี้ไปยังเอลฟ์ที่กำลังหลับอยู่และเอ่ย " ตรงนั้น บางทีเจ้าอาจจะได้รับการเก็บเกี่ยวที่ไม่คาดคิด "
หลานอวิ๋นจูวิ่งอย่างมีความสุขและตื่นเต้นไปยังเอลฟ์ตัวนั้น
" เจ้าต้องการแลกอะไรกับข้า ? " เอลฟ์นั้นลุกขึ้นยืนและเอ่ยถาม
หลานอวิ๋นจูทันใดนั้นก็หยิบสิ่งของสีทองคำที่เปล่งประกายออกมาและวางไว้หน้าเอลฟ์
ใครบอกว่าเอลฟ์เขตลับนั้นชอบเพียงของที่ส่องแสงสดใส ? พวกเขายังชอบสตรีอีกด้วย สิ่งของที่นางหยิบออกมาวางนั้นไม่ใช่สมบัติ มันเป็นเพียงหนึ่งในอัญมณีของนาง แม้เป็นเครื่องประดับที่เรียบง่ายทีส่องประกายสีทอง สตรีทุกคนล้วนต้องการมัน แม้แต่ผู้ฝึกตนก็ไม่มีข้อยกเว้น
อาการง่วงนอนของเอลฟ์ตัวนี้หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อมองไปยังของที่หลานอวิ๋นจูยื่นออกมา เอลฟ์นั้นยืนมองก่อนจะไปสัมผัสมันด้วยความชื่นชอบ
หลี่ฉีเย่มองไปที่เอลฟ์ก่อนจะยิ้มและเอ่ย " อ่า เหล่าสตรีมักจะมีสิ่งที่พวกเอลฟ์ชื่นชอบอยู่เสมอ พวกเขามักจะมีเครื่องประดับสีทองแปดถึงสิบชิ้น "
" ข้าต้องการพวกมันทั้งหมด ! " เอลฟ์ตัวนั้นตะโกน นี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเพราะเครื่องประดับของหลานอวิ๋นจูนั้นถูกสร้างอย่างประณีต ใครบ้างที่จะไม่ชอบพวกมัน ?
หลานอวิ๋นจูตอบอย่างตื่นเต้น " แล้วสมบัติที่เจ้าจะให้ข้าคืออะไร ? "
" เคลื่องย้อนเวลามันเป็นสิ่งที่ข้าชอบมาก มันเป็นสมบัติล้ำค่า " เอลฟ์นั้นหยิบกล่องออกมาและเอ่ย
หลี่ฉีเย่ที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบกล่าวออกมาทันที " แลกพวกมัน "
ภายใต้การแนะนำของหลี่ฉีเย่ หลานอวิ๋นจูรีบคว้ากล่องกลมๆนั้นไว้ทันทีก่อนจะมอบของของนางไว้บนมือเอลฟ์และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ตกลง ! "
เอลฟ์นั้นมีความสุขอย่างมากก่อนจะกลับไปนอนหลับอีกครั้ง
หลานอวิ๋นจูรีบวิ่งกลับไปหาหลี่ฉีเย่ขณะที่ถือภาชนะกลมๆนี้ นางนั้นเป็นลูกหลานของนิกายพันแม่น้ำหวน เป็นเทพธิดาที่สูงส่งในสายตาของคนอื่น แต่ตอนนี้นางเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ฉีเย่
" นี้มันสมบัติอะไร ? " หลานอวิ๋นจูมอบมันให้กับหลี่ฉีเย่และเอ่ยถาม
หลี่ฉีเย่รับมันมาอย่างระวัง มันเป็นคนที่กลมเรียบและดูธรรมดา คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นความลึกลับของมันได้ หลี่ฉีเย่ถูมันไปมาและเอ่ยชื่นชม " ดียิ่ง สิ่งทีน่าประทับใจ "
" อะไรคือความลึกลับที่อยู่เบื้องหลัง เครื่องย้อนเวลาอันนี้ ? " หลานอวิ๋นจูไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลยเอ่ยถามหลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่ได้เห็นสมบัติมานับไม่ถ้วน เขานั้นสังเกตเห็นบางอย่างแต่เขาไม่ต้องการจะบอกหลานอวิ๋นจู เขาตอบด้วยรอยยิ้ม " เจ้าต้องศึกษามันด้วยตัวเจ้าเอง มีเพียงทำเช่นนั้นมันจะกลายเป็นสมบัติของเจ้า เช่นนั้นมันจะไม่จำกัดอยู่เพียงแค่การเป็นอาวุธเท่านั้น "
" ดี ข้าจะเข้าสมาธิและศึกษามันในภายหลัง " หลานอวิ๋นจูมองเขาและเอ่ย ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็มีความสุขที่ได้เครื่องย้อนเวลานี้มา ในฐานะลูกหลานของเชื้อสายจักรพรรดิ นางนั้นมีอาวุธจักรพรรดิก่อนหน้า แต่เครื่องย้อนเวลานี้มีความสำคัญต่างออกไป มันเป็นสิ่งที่นางแลกมาด้วยคำแนะนำของหลี่ฉีเย่ ดังนั้นนางจึงชอบมันมาก
" เอาละ ท่านลุง พวกเราสองคนได้รับสมบัติมาแล้วถึงตาท่าน พวกเราจะออกไปเมื่อท่านได้รับสมบัติแล้ว " หลานอวิ๋นจูเอ่ย
หลี่ฉีเย่นั่งอยู่ข้างทะเลสาปและนำกล่องสมบัติออกมา ภายใตกล่องนั้นเป็นเต่าที่ถูกเผาไหม้ นี้เป็นเต่าที่ได้มาทะเลหยางราตรี เต่าหยางราตรี
หลังจากการสั่งสอนของหลี่ฉีเย่ เต่าตัวนี้ก็กลายเป็นเชื่องอย่างมากไม่เหมือนจอมกบฏก่อนหน้านี้
" นี้เป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์แบบใดกัน ? " หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นประกายไฟศักดิ์สิทธิ์บนตัวมันและเอ่ยถาม
แม้แต่มองภายนอกคนทั่วไปก็ยังรู้ได้ว่าเต่าตัวนี้นั้นมีความพิเศษอย่างมาก
" เต่าหยางราตรีจากทะเลราตรี " หลี่ฉีเย่นำห่วงที่ส่องประกายออกมา จากก็ปรากฏสายโซ่กักขังตัวเต่าไว้อีกครั้ง
" มีเต่าอยู่ในทะเลราตรีด้วย ? " ผู้ทำนายเต๋าเอ่ยถามอย่างตกตะลึง " ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีอะไรอื่นอยู่ในทะเลราตรีได้นอกจากปลาหยางราตรี ! "
หลานอวิ๋นจูก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน จนถึงตอนนี้ผู้คนในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ล้วนรู้ว่ามีเพียงปลาหยางราตรีในทะเลราตรี หลายล้านปีที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวของสิ่งอื่น
ตอนนี้ เต่าที่ปรากฏตัวออกมาจากทะเลราตรี ทุกคนก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเต่าที่ท้าทายสวรรค์เป็นอย่างมาก
หลี่ฉีเย่มองเต่าในฝ่ามือของเขาและเอ่ย " พวกเราจะทำข้อตกลงกัน เจ้าไปเอาบางอย่างมาให้ข้า และข้าจะมอบการสร้างใหม่และหาคนพาเจ้ากลับไปยังทะเลราตรี ในอนาคตเมื่อเจ้าประสบความสำเร็จในเส้นทางเต๋า ตำหนักบุปผาบรรพชนในสุสานใหญ่จะเป็นคนดูแลเจ้า แน่นอนหากเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะไม่บังคับ แต่ข้าจะต้องบอกเจ้าก่อนว่าข้าอยากกินสตูเต่าในคืนนี้ อย่าได้ฝันว่าจะหนี มันเป็นเรื่องไร้ประโยชน์หากยังมีโซ่ศักดิ์สิทธิ์พันตัวเจ้าอยู่ "
" นี้ท่านเรียกมันว่าข้อตกลง ? เห็นได้ชัดว่าท่านกำลังข่มขู่มัน ! " หลานอวิ๋นจูกล่าวกับหลี่ฉีเย่อย่างไม่พอใจ
ดวงตาของหลี่ฉีเย่หรี่ลงด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ย " เจ้ากล่าวถูก ข้ากำลังข่มขู่มันและข้าไม่ได้พูดล้อเล่น "
เมื่อหลี่ฉีเย่หรี่สายตาเช่นนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงหลานอวิ๋นจูที่รู้ชะตากรรม แม้แต่ตัวเต่าเองก็สัมผัสได้ถึงชะตากรรมอันโหดร้ายหากมันปฏิเสธ มันรู้ว่ามันไม่มีทางหลีกเลี่ยงการกลายเป็นสตูเต่าในคืน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น