ตอนที่ 509 ได้รับสมบัติ
ทะเลราตรีนั้นเป็นที่รู้กันดีว่ามีเพียงปลาหยางราตรีอยู่ ดังนั้นการมีตัวตนอยู่ของเต่าตัวนี้จึงน่าอัศจรรย์อย่างมาก เต่าตัวนี้แน่นอนว่าจะต้องเป็นสัตว์ที่มีสติปัญญา หลังได้ยินคำกล่าวของหลี่ฉีเย่มันก็รีบพยักหน้าทันที

" ดี ข้าชอบคนที่มีเหตุผล " หลี่ฉีเย่เอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม จากนั้นเขากหยิบขวดออกมาและเทน้ำทิพหมื่นดาราอย่างระวัง ขวดเล็กๆของน้ำทิพย์หมื่นดารานี่หลี่ฉีเย่เคยใช้มันมาครั้งแล้ว ดังนั้นทุกหยดจากนี้จะเป็นดั่งสมบัติล้ำค่าของเขา

" ท่าน...ท่านมันสิ้นเปลืองเกินไปแล้ว ! ท่านกระทั้งมให้เต่ากินน้ำทิพย์หมื่นดารา ! " หัวใจของหลานอวิ๋นจูกระเพื่อม นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางเห็นหลี่ฉีเย่ใช้มันอย่างสิ้นเปลือง ย้อนกลับไปยังเกาะนับพัน เขาก็เคยทำสิ่งที่คล้ายกัน แต่นี้เขากับนำมันมาเลี้ยงเต่านี้เป็นการสิ้่นเปลืองอย่างแท้จริง

นางเอ่ยอย่างเจ็บปวด " ท่านไม่รู้ผิดใดๆเลยรึไงที่ทำเช่นนี้ ? ท่านรู้หรือไม่ว่าน้ำทิพย์นี้มีค่าเท่าใด ? นี้เป็นสิ่งที่แม้แต่จักรพรรดิอมตะก็ยังต้องการ แต่ท่านก็ยังให้มัยกับเต่า ! ท่าน...ท่านมันกู่ไม่กลับแล้ว ! "

" อะไรนะ ! นี้...นี้คือน้ำทิพย์หมื่นดาราในตำนานที่แม้แต่จักรพรรดิอมตะก็ยังตามหา ? " ผู้ทำนายเต๋าทันใดนั้นก็กระโดดตัวขึ้นหลังจากได้ยิน เขานั้นอยู่ในอาการงุนงงขณะที่ลิ้นเขาพันกันจนพูดไม่ออก

เขาเคยได้ยินความสุดยอดของของชิ้นนี้มาจากคนอื่น หนึ่งหยดของน้ำทิพย์หมื่นดารามีค่ามากกว่าหนึ่งหยดของเลือดจักรพรรดิ ตอนนี้หลี่ฉีเย่ใช้มันเลี้ยงเต่า เลี้ยงมันด้วยของที่มีค่ามากกว่าหยดเลือดของจักพรรดิ !

ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ผู้คนนั้นจะต้องหวาดกลัวจนตาย บางคนอาจจะถึงขั้นตั้งคำถามเพื่อขอความเป็นธรรม

" นี้มันฟุ่มเฟือยจนเกินไป..! " หลังจากผ่านไปนาน ผู้ทำนายเต๋าในที่สุดก็สงบลงได้ เขานั้นจะไม่เชื่อสิ่งนี้เด็ดขาดหากว่าเขาไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง เขาเคยเห็นคนที่ฟุ่มเฟือยมาก่อน บางคนนั้นมาจากเชื้อสายจักพรรดริ พวกเขาใช้ผลึกบรรพชนเที่ยงธรรมอย่างฟุ่มเฟือย

ทว่าคนเหล่านั้นล้วนไม่มีอะไรเทียบกับหลี่ฉีเย่ที่ใช้น้ำทิพย์หมื่นดาราในการเลี้ยงเต่าได้ - ยังจะมีใครฟุ่มเฟือยมากกว่าเขาอีก ? การสิ้นเปลืองเช่นนี้นั้นเกินขอบเขตของคำว่าฟุ่มเฟือยไปไกลมาก หนึ่งหยดของน้ำทิพย์หมื่นดาราอาจจะทำให้ผู้คนต่อสู้เป็นตายเพื่อแย่งมัน นี้แสดงให้เห็นว่ามันมีค่าอย่างมาก

หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างไม่แยแส " เต่านี้ต้องการใช้น้ำทิพย์หมื่นดาราเพื่อดึงศักยภาพของมันออกมา ไม่เช่นนั้นมันไม่สามารถเข้าไปยังสถานที่นั้นได้ "

เต่านั้นรู้ดีว่าหยดน้ำเหล่านี้นั้นเป็นของดี ดังนั้นมันจึงตวัดลิ้นของมันและกินหยดน้ำเหล่านี้อย่างไม่ลังเล

" ซุ่มม ! " ช่วงเวลาที่มันกลืนหยดน้ำเหล่านี้เข้าไป เปลวเพลิงที่ปะทุขึ้นด้านหลังของมันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น โซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่พันมันอยู่ค่อยๆละลายราวกับเจอเปลวไฟอมตะ

ในพริบตาโซ่ที่ปกคลุมตัวเต่าทั้งตัวก็เข้าไปในกระดอกของเต่า

" มันคู้มค่าจริงๆ ? หนึ่งหยดของน้ำทิพย์หมื่นดารานั้นมีค่ามากกว่าหยดเลือดจักรพรรดิ " หลังจากที่เห็นเต่ากินมันเข้าไป หลานอวิ๋นจูเอ่ยถาม

" คุ้มอย่างยิ่ง " หลี่ฉีเย่พยักหน้าและเอ่ยอย่างรวดเร็ว " ถ้าหากข้าสามารถได้รับการสร้างใหม่นี้ได้ มันจะคุ้มค่าอย่างมาก "

" ถ้า ? มันเพียงแค่ถ้า ? " หลานอวิ๋นจูมองเขาและเอ่ย " ท่าน...ท่านรู้หรือไม่ว่าคำว่า 'ถ้า ' หมายความว่ายังไง ? "

มันไม่ใช่วันหลานอวิ๋นจูนั้นไม่เคยเห็นสมบัติมาก่อน ตรงกันข้าม ในเมื่อนางนั้นมาจากนิกายพันแม่น้ำหวนและเป็นลูกหลาน นางนั้นเห็นสมบัติมาเป็นจำนวนมาก ทว่าหนึ่งหยดของน้ำทิพย์หมื่นดารานั้นไม่ใช่ว่าใครก็จะมีได้ ใครก็ตามที่มีสิ่งของสามารถเจรจาแลกกับสมบัติจักรพรรดิได้ แต่น้ำทิพย์หมื่นดารานี้เงินไม่สามารถซื้อได้

การใช้น้ำทิพย์หมื่นดาราเพื่อการเดิมพันนั้นเป็นเรื่องใหญ่เกินไป ผู้ทำนายเต๋าได้แต่สั่นสะท้าน เห็นได้ชัดว่าการกระทเช่นนี้นั้นค่อยข้างหายาก

หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " มันจะไม่มีปัญหา เว้นแต่เรื่องไม่คาดคิดจะเกิดขึ้น "

หลานอวิ๋นจูกล่าวอย่างโกรธเคือง " ท่านควรจะมอบมันให้ข้าแทนที่จะทำมันเสียเปล่าเช่นนี้ "

หลี่ฉีเย่โต้ตอบด้วยการชี้ไปที่ริมฝีปากของเขาและเอ่ยล้อเลียน " หากเจ้าจูบข้า เช่นนั้นข้าจะคิดเกี่ยวกับการมอบมันให้เจ้า "

ใบหน้าของหลานอวิ๋นจูแดงก่ำและสาปแช่งด้วยความโกรธ " หน้าด้าน ! ไปลงนรกซะ ! "

หลี่ฉีเย่หัวเราะตอบสนอง จากนั้นเขาก็พึมพำวงแหวนทั้งสิบทันใดนั้นก็ปรากฏด้านหลังของเขา มีกิ่งของต้นไม้ปรากฏออกมาจากหนึ่งในวงแหวนนั้น

" สิบวงแหวน..." ผู้ทำนายเต๋าพึมพำอย่างตกตะลึง หลังจากเห็นวงแหวนบนหัวของหลี่ฉีเย่

ข่าวลือว่าหลี่ฉีเย่นั้นมีเก้าดวงดาราและสิบวงแหวนนั้นกระจายไปทุกที่ แต่การเห็นมันด้วยตาตัวเองนั้นต่างจากการได้ยินมา การเห็นมันด้วยตัวเองทำให้ผู้ทำนายเต๋าสั่น

มาถึงตอนนี้ มันก็มีตอไม้สีดำบินออกมาจากหนึ่งในวงแหวนของหลี่ฉีเย่และตกลงบนหลังของเต่า กิ่งของมันกลายเป็นหนวดและยึดติดกับหลังของเต่า

กระดองของเต่าที่ถูกสร้างจากโซ่ศักดิ์สิทธิ์และต่อมาก็ถูกเติมด้วยตอไม้ทำให้รูปร่างมันคล้ายกับมือ รูปลักษณ์ของมันจึงแปลกประหลาดอย่างมาก ทั้งหลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าไม่เข้าใจความลึกลับเบื้องหลังเรื่องนี้

" ทำไมท่านถึงต้องวางตอไม้ไว้บนด้านหลังของเต่าด้วย ? " นางถามอย่างสงสัย ย้อนกลับไปเมื่อหลี่ฉีเยได้รับมันที่เกาะนับพัน ในเวลานั้นเขาได้ใช้ใบอ่อนของโลกต้นไม้และหยดน้ำทิพย์หมื่นดาราเพื่อที่จะได้รับตอไม้นี้

เห็นใบเล็กๆที่เต็มไปด้วยชีวิตชีชวาขึ้นอยู่บนตอ หลี่ฉีเย่ก็อมยิ้มเอ่ย " เต่านี้นั้นเป็นผู้นำทาง ไม่มีใครเข้าไปยังทะเลสาปในเขตลับได้ มีเพียงความตายเท่านั้นหากพวกเขาตกลงไป แต่ตัวตนอย่างเต่าหยางราตรีนั้นสามารถมีชีวิตรอด แน่นอนว่าตัวเต่าเองไม่สามารถนำสมบัติกลับมาได้ ดังนั้นมันจึงต้องการตอไม้เพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากเขตลับ "

ผู้ทำนายเต๋า เป็นผู้เชียวชาญด้านการคำนวน เขาตระหนักได้ว่าตอไม้นี้ค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นเขาจึงเอ่ยถาม " ตอไม้แห้งนี้มีความศักดิ์สิทธิ์อย่างไร ? "

สามารถทำให้เขตลับนี้ยอมรับได้ แสดงว่าตอไม้นี่มีต้นกำเนิดที่ท้าทายสวรรค์เป็นแน่

" อย่างน้อยที่สุด มันก็เป็นตอไม้ที่เจ้าไม่สามารถคำนวนได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะโดนลงโทษจากสวรรค์ " หลี่ฉีเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลี่ฉีเย่ปล่อยเต่าลงไปและตบหลังของมัน " ไป ช่วยให้ข้าได้รับสิ่งของและเจ้าจะเป็นอิสระ "

จากนั้นเต่าก็คลานไปยังทะเลสาปและจมหายไปในพื้นผิวของมัน

หลี่ฉีเย่นั้นยั่งอยู่ข้างทะเลสาปและเฝ้าดูผิวน้ำอย่างสงบ แม้ว่าเขาจะมีท่าทีที่ผ่อนคลาย แต่สายตาของเขาที่มองไปยังทะเลสาปเต็มไปด้วยความจริงจังอย่างมาก

หลานอวิ๋นจูนั่งลงข้างเขาและมองไปที่ทะเลสาปเช่นกัน นางนั้นไม่กล้าเอ่ยสิ่งใด ราวกับกลัวว่ามันจะทำลายความสงบของทะเลสาป

ก่อนหน้านี้ผู้ทำนายเต๋าได้อ่านฝ่ามือของหลี่ฉีเย่และหวาดกลัวจนแทบหมดสติ ตอนนี้ความจริงจังของหลี่ฉีเย่ทำให้เขาสงสัยว่านี้มันจะเป็นสมบัติแบบใด ?

เวลาผ่านไป แต่ทะเลสาปก็ยังสงบอย่างมาก มันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่เต่าก็ดำน้ำหนีไปแล้ว

หลังจากเวลาผ่านไปนาน หลานอวิ๋นจูก็เริ่มกังวลและเอ่ยถาม " เป็นไปได้หรือไม่ที่เต่าตัวนั้นจะหนีไปแล้ว ? "

" ข้าไม่กังวลว่ามันจะหนีไป " หลี่ฉีเย่ส่ายหัวของเขาและเอ่ย " แม้ว่ามันจะมีความกล้ากว่านี้อีกสักสิบเท่ามันก็ไม่กล้าทำ " ดวงตาของหลี่ฉีเย่ยังจ้องไปยังทะเลสาป

" อะไรคือสมบัติที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ ? " นางเอ่ยถามอีกครั้ง หลานอวิ๋นจูนั้นเชื่อว่าหลี่ฉีเย่มีสายตาที่กว้างไกล สมบัติธรรมดาไม่สามารถล่อใจเขาได้ บางสิ่งที่ทำได้จะต้องมีความน่ากลัวอย่างมาก

หลี่ฉีเย่ลังเลเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ " ข้าไม่รู้ " จากนั้นเขาก็กล่าวเสริม " ข้าหวังว่ามันจะเป็นสิ่งที่ข้าคิด ข้าหวังจริงๆ "

หลานอวิ๋นจูนั้นอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับคำกล่าวนี้ ความลังเลยามเข้าพูดมันเป็นเรื่องที่หายากอย่างมากที่นางจะเห็น เขานั้นไม่ใช่พวกที่ว่าไม่หยิ่งยโสหรือขาดความมั่นใจ

การแสดงออกเช่นนี้เป็นสิ่งที่หลานอวิ๋นจูไม่เคยเห็นมาก่อน แม้กระทั้งตอนที่เขาบอกว่าเขาจะทำลายบัลลังก์หมื่นกระดูก การแสดงออกของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ !

ทว่าในเวลานี้มันต่างออกไป สิ่งใดกันถึงกับทำให้เขาไม่มั่นใจเช่นนี้ ?

" ตูม ! " เขตลับทั้งหมดสั่นสะเทือนราวกับมีบางอย่างส่งผลกับพวกมัน แรงสั่นนี้ทำให้น้ำในทะเลสาปกระเพื่อมและส่งระลอกคลื่นที่น่ากลัว

" สำเร็จ ! " หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างมีความสุข เขานั้นลุกขึ้นยืนและจ้องไปยังผิวน้ำ

หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าก็กลายเป็นกังวล พวกเขานั้นจ้องไปยังพื้นผิวเพื่อรอเต่าปรากฏ

หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง กระแสน้ำก็กลายเป็นนิ่งจากนนั้นเต่าตัวนั้นก็ปรากฏตัวออกมา

เห็นได้ชัดว่าเต่าตัวนี้นั้นเหนื่อยอย่างมาก แม้แต่การก้าวเท้ามันก็ราวกับจะใช้แรงทั้งหมด เปลือกของเต่าที่สร้างมาจากโซ่ศักดิ์สิทธิ์แตกละเอียด ปรากฏรอยแตกราวกับจำนวนมากบนตัวของมัน แม้ว่ามันจะกินน้ำทิพย์หมื่นดาราเข้าไปแผลของมันก็ยังไม่ได้รับการรักษา....