ตอนที่ 465 อีกฝั่ง

แต่ในเวลานี้ ร่างกายของหลี่ฉีเย่ทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายลึกลับอันแปลกประหลาด



" อย่าได้มายุ่งกับข้าหรือจะให้ข้าฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด ! " หลี่ฉีเย่ประกาศอย่างไม่แยแส กลิ่นอายลึกลับนี้ออกมาจากสิ่งของที่หลี่ฉีเย่ยืมมาจากเจ้าตำหนักบุปผาบรรพชน



เงาขนาดยักษ์และผู้ดูแลจำนวนมากตื่นตระหนกเมื่อเห็นของสิ่งนี้ เงานั้นเลือกที่จะไม่โจมตี และผู้ดูแลทั้งหมดเลือกที่จะถอยห่าง พวกเขาไม่มีใครกล้าขว้างทางหลี่ฉีเย่



เรือนั้นถูกพลักออกไปและนำพวกเขาไปยังอีกฝั่ง



ฉากนี้ทำให้ทั้งหมดตกตะลึง บางคนนั้นไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เห็นได้พร้อมกับขยี้ตา



" ไม่มีทาง ! " พวกเขานั้นไม่กล้าจะเชื่อสิ่งนี้ หลี่ฉีเย่กล้าที่จะฆ่าผู้ดูแล แต่เขาขนาดยักษ์และผู้ดูแลทั้งหมดกับปล่อยเขาไป ?



พวกเขาไม่รู้ว่าหลี่ฉีเย่นั้นมีสิ่งของที่ท้าทายสวรรค์ บางสิ่งที่ปลูกฝั่งความกลัวลงไปยังจิตวิญญาณของพวกมัน



ฝูงชนยังคงตกตะลึงอยู่เป็นเวลานาน ขณะมองหลี่ฉีเย่ขับเรือออกไปยังเส้นขอบฟ้า



" บัดซบ เจ้าสารเลวนี้โชคดีเกินไป ! " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์อุทานและแสดงออกอย่างน่าเกลียด เขานั้นกัดฟันด้วยความโกรธและไม่คาดว่าหลี่ฉีเย่จะไปถึงอีกฝั่งโดยมีชีวิตอยู่



ดวงตาของยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวกระพริบด้วยตกตะลึงและพึมพำ " ชายคนนั้นมีบางสิ่งทีน่าหวาดกลัวอยู่ "



" อามิตตาพุทธ อามิตตาพุทธ นี้ช่างน่าสนใจ..." หลวงจีนต้าชิอดไม่ได้ที่จะพึมพำ อย่างที่หลี่ฉีเย่กล่าวหลวงจีนต้าชินั้นมีสมบัติที่สามารถข้ามทะเลดำนี้ได้ เรือนั้นถูกทิ้งไว้โดยจักรพรรดิอมตะหมิงตู่



ทว่าหลวงจีนนั้นไม่ได้ใช่เรือเพราะไม่กล้าจะสร้างความขัดแย้งกับผู้ดูแล เขานั้นไม่สามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่ถูกโจมตีขณะที่ข้าม



ตอนนี้หลี่ฉีเย่สามารถข้ามทะเลได้แม้แต่จะฆ่าผู้ดูแลเพื่อชิงเรือ นี้ทำให้หลวงจีนต้าชิคิดว่าหลี่ฉีเย่นั้นครอบคอรงบางอย่างที่น่ากลัว



ในระยะทางที่ห่างไกลออกมา เมฆสีแดงได้ปรากฏด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ การแสดงออกของหลวงจีนต้าชินั้นเปลีย่นไปอย่างมาก หลวงจีนต้าชิหดคอของเขาลงก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว..



* * *



ทะเลดำนั้นอยู่ในความสงบ ไม่มีอะไรนอกเหนือจากน้ำทะเลที่ดำมืด หลี่ฉีเย่ขับเรือของเขาราวกับลูกศรและพุ่งตรงไปยังอีกฝั่ง



ฉิวหรงว่านเสวี่ยยังคงอยู่ในอาการตกตะลึง นางไม่คาดว่าหลี่ฉีเย่จะใช้วิธีการฆ่าผู้ดูแลเพื่อชิงเรือ นอกจากนี้ยังไม่มีผู้ดูแลคนใดกล้าโจมตีพวกเขา นางไม่คาดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อน



" เป็นอะไรรึ หรือเจ้าเพลิดเพลินไปกับอ้อมกอดของข้ามากจนไม่อยากจะออกไป ? " ท่ามกลางความงุนงงของนาง หลี่ฉีเย่เอ่ยกระซิบที่ข้างหู



ทันใดนั้นนางก็ตระหนักได้ว่าตัวนางยังคงกอดเขาไว้แน่นและที่มือของเขานั้นโอบรอบเอวของนางไว้ นางนั้นอยากจะกระโดดลงไปในหลุมด้วยความอับอาย ร่างกาของนางเห่อร้อน ขาของนางกลายเป็นอ่อนแอและไร้ความรู้สึก



นางเบือนหน้าและไม่กล้ามองตรงไปยังหลี่ฉีเย่



" อย่าได้ตกหลุมรักข้า ข้าเป็นเพียงตำนาน " ตรงกันข้ามกับความอับอายของนาง หลี่ฉีเย่ไม่แยแสที่จะเอ่ยหยอกล้อ



ใบหน้าของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นร้อนมากขึ้น แต่ในส่วนลึกของจิตใจนอกจากความรู้สึกเขินอายแล้วนางยังรู้สึกสูญเสียบางอย่างไป มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายและนางถอนหายใจเบาๆ



เรือนั้นนำทั้งสองมาถึงอีกฝั่งด้วยความเร็วที่สูงมาก หลังจากเดินทางมาไกลในที่สุดพวกเขาก็เห็นฝั่ง



จากระยะไกล พวกเขาสามารถมองเห็นได้เพียงเกาะที่มืดมิด นอกจากนี้ชั้นฟ้าเหนือเกาะเหล่านี้ถูกปกคลุมไปด้วยประกายแสงหลากสี



หลังจากมาถึงฝั่ง ทั้งสองก็ก้าวขึ้นเกาะอย่างรวดเร็ว จากนั้นหลี่ฉีเย่ก็ผนึกเรือไว้ที่เกาะ เรือนี้และเรืออเวจีนั้นเหมือนกัน หากว่ามันหายไปพวกเขาจะไม่มีทางข้ามทะเลดำได้อีก



ทันใดนั้นก็มีเสียงหึ่งออกมา เป็นเสียงที่งดงามเป็นอย่างมาก ช่วงเวลาที่ทั้งสองมาถึง เต๋าพื้่นฐานของพวกเขาก็กลายเป็นมีชีวิตชีวาและปรากฏบทสวดจำนวนมาก...



ทั้งร่างกายของหลี่ฉีเย่และฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเต๋าของตัวเอง ทุกเสียงดังออกมาราวกับเสียงของฟินิกซ์ พวกมันปรากฏพร้อมด้วยตัวอักษร



มันเหมือนกับว่าพวกเขาทั้งสองนั้นเป็นส่วนหนึ่งของยอดเต๋า เต๋าใหม่นั้นปรากฏขึ้นหลังจากที่พวกเขาก้าวเท้าออกไป เสียงของมันราวกับกระดิ่ง



ปฏิกิริยาของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นชัดเจนยิ่งกว่าของหลี่ฉีเย่ ตัวอักษรจจำนวนมากเริ่มจะห้อมล้อมร่างกายของนาง จากนั้นเปลียนคำให้กลายเป็นบทอมตะบทใหม่ บทอมตะนี้เปล่งประกายสีทองพร้อมกับเสียงบทสวดที่ไพเราะดังออกมา



มันอาจจะกล่าวได้ว่าทุกๆก้าวของนางนั้นราวกับดอกบัวที่กำลังบาน สวรรค์และปฐพีเลือกทีจะสนับสนุนทุกอย่างก้าวของนาง ยอดเต๋ายังติดตามนาง



" นี้มันเกิดอะไรขึ้น ? " ฉิวหรงว่านเสวี่ยสะดุ้ง แม้ว่ายอดเต๋าเหล่านี้จะทำให้นางรู้สึกว่าได้รับประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ นางตัวเองก็รู้ดีว่าด้วยความสามารถและระดับการบ่มเพาะ นางนั้นยังอยู่ห่างไกลจากการได้รับยอดเต๋า ดังนั้นการที่จู่ๆนางรับรู้ถึงยอดเต๋าย่อมเป็นไปไม่ได้



ทว่าเรื่องดังกล่าวตอนนี้ก็เกิดขึ้นกับนาง นี้จะไม่ให้นางตื่นเต้นได้อย่างไร ?



" นี้เป็นดินแดนแห่งเต๋าและเจ้าเป็นเผ่าพันธ์ผี เกาะนี้เหมาะกับเผ่าพันธ์ผีเช่นเจ้าอย่างมาก " หลี่ฉีเย่ตอบด้วยรอยยิ้ม



ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นพยามจะสงบและติดตามหลี่ฉีเข้าไปในส่วนลึก นางพบว่าเรื่องนี้แปลกอย่างมาก



ภูเขาและถนนมีการขยายตัว เกาะนี้ยังมีแม่น้ำที่ตั้งเด่นเป็นสง่าและปกคลุมไปทั่ว ทว่าหลังจากตรวจสอบอย่างใกล้ชิด พวกเขาจะได้เห็นได้ว่าภุเขาเหล่านี้ถูกสร้างด้วยเต๋ากระดูก เต๋าคัมภีร์รูปแบบปฐพี ทุกสิ่งมีชีวิตในดินแดนนี้ล้วนมีลักษณะที่เหมือนกัน



ไม่ว่าจะเป็นนกที่บินอยู่บนท้องฟ้าหรือสัตว์อสูรที่วิ่งอยู่บนพื้นดิน พวกมันสร้างมาจากยอดเต๋าทั้งสิ้น



ต้นไม้สูงใหญ่ตั้งตระหง่าตั้งอยู่หน้าฉิวหรงว่านเสวี่ย ต้นไม้เหล่านี้มีลำต้นที่แข็งแกร่งพร้อมด้วยใบที่เขียวขจี แต่หากมองดูจะเห็นได้ว่ามันเต็มไปด้วยยอดเต๋าและคัมภีร์เต๋า มีสายใยศักดิ์สิทธิ์ผสานกันอยู่ในใบขนาดเล็ก



ในทำนองเดียวกัน นกที่บินอยู่บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเต๋าที่อยู่ในแต่ละเส้นขนของมัน เต๋านั้นก็ตัวกันเป็นร่างกาย ดวงตา ทุกส่วนของมันเต็มไปด้วยพลังงานจิตวิญญาณ



มันดูราวกับว่าสิ่งมีชีวิตในดินแดนแห่งนี้เต็มไปด้วยสีสันหรือความศักดิ์สิทธิ์ แต่ควรมจริงพวกมันไม่มีชีวิต ทุกสิ่งถูกขับเคลื่อนโดยยอดเต๋า พวกมันเป็นเพียงรูปแบบเต๋าและไม่มีชีวิต



ในตอนแรกฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นไม่สังเกตเรื่องเหล่านี้และคิดว่าดินแดนนี้เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต ทว่าหลังจากติดตามหลี่ฉีเย่เข้าไป นางทันใดนั้นก็สังเกตเห็นได้ แม้ว่าสิ่งมีชีวิตจะเคลื่อนไหวไปรอบๆด้วยอาการมีชีวิตชีวา แต่จะเห็นได้ว่าพวกมันขาดแก่นสารแห่งชีวิตที่แท้จริง



" นี้พวกมันคืออะไร ? " ฉิวหรงว่านเสวี่ยแทบจะไม่อยากจะเชื่อสิ่งนี้ นี้มันยิ่งกว่าที่สุสานใหญ่ !



แม้ว่าสุสานใหญ่จะเป็นบ้านของกลุ่มก้อนพลังงาน พวกมันก็มีความคิดและจิตสำนึกของตัวเอง พวกเขานั้นต้องการที่จะอยู่รอด มันอาจจะกล่าวได้ว่านอกจากไม่มีร่างกายที่แท้จริงและเลือดเนื้อแล้ว กลุ่มความรู้สึกเหล่านั้นแทบไม่ต่างจากคนห่างมองจากด้านนอก



ทว่าสถานที่แห่งนี้ต่างกันออกไป ทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับยอดเต๋า ไม่ว่าจะเป็นการโตของต้นไม้หรือการบินของนก พวกมันไม่มีความรู้สึกหรือความอยากมีชีวิต พวกมันเพียงทำเต๋ายอดเต๋า



" เจ้าสามารถคิดได้ว่าเกาะนี้คือดินแดนเต๋า กล่าวให้ถูกต้อง ทุกสิ่งถูกขับเคลื่อนด้วยเต๋าสวรรค์และปฐพี " หลี่ฉีเย่อมยิ้มและเอ่ยตอบ



" ไม่มีทาง..." ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นเต็มไปด้วยความตกใจและยากที่จะเชื่อ



ทุกคนรู้ว่าทั้่งเก้าโลกและแปดดินแดน ทั้งเก้าชั้นฟ้าและสิบแผ่นดิน ทุกสิ่งมีชีวิตและของมากมายในโลกล้วนถูกสร้างมาจากยอดเต๋าสวรรค์



ท้องฟ้า , ปฐพี , สิ่งมีชีวิต , โลก , เจ็ดอารมณ์ , หกความปราถนา ทุกสิ่งมาจากยอดเต๋าสวรรค์ และฉากเบื้องหน้านางก็ถูกขับเคลื่อนด้วยยอดเต๋านี้ แต่พวกมันไม่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตภายนอก ทุกสิ่งนั้นถูกสร้างขึ้นและปราศจากอารมณ์ใดๆ



เกาะนี้เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่และระบบระเบียบ แต่พวกมันขาดซึ่งสิ่งมีชีวิต



" เจ้าอาจจะคิดว่ามันเป็นรูปแบบแรกของยอดเต๋าสวรรค์ก็ได้ แต่มันก็อาจจะไม่สามารถเพราะสถานที่แห่งนี้ไม่ได้ให้กำเนิดชีวิต กล่าวให้ถูก นี้เป็นที่ทดลองขนาดเล็กหรือยอดเต๋าสวรรค์รุ่นแรก... "



" ยอดเต๋าสวรรค์นั้นอยู่เหนือเกินกว่าจินตนาการอย่างแท้จริง หากพวกมันสร้างสิ่งมีชีวิตที่เป็นอมตะและควบคุมพวกมันทั้งหมดได้ เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีทางเห็นฉากนี้อีกครั้ง " หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ยเพิ่ม " แน่นอน บางคนสามารถเข้าใจยอดเต๋าสวรรค์นี้ได้ แต่หายากอย่างมาก "



เขายังคงเอ่ยด้วยอารมณ์ " ยอดเต๋าสวรรค์ที่แท้จริงนั้นมีควาสมามารถที่จะแบกเก้าชั้นฟ้าและสิบแผ่นดิน รวมถึงสร้างทุกสิ่งมีชีวิต มันเต็มไปด้วยความลึกลับและลึกซึ้ง บางสิ่งที่ไม่สามารถมีอะไรเทียบได้ ยอดเต๋าสวรรค์ที่แท้จริงนั้นต่างจากยอดเต๋าสวรรค์ที่ผู้ฝึกตนพูดคุยกันอย่างมาก ยอดเต๋าที่ผู้ฝึกตนฝึกฝนเป็นเพียงส่วนเล็กๆของยอดเต๋าสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่นี้ ในยุคจักรพรรดิ มันมีจักรพรรดิอมตะที่สามารถตระหนักได้ถึงต้นกำเนิดเต๋าสวรรค์และปฐพี เต๋านับหมื่นของสวรรค์และปฐพี , หรือเต๋าแท้จริงของสวรรค์และปฐพี ! "