ตอนที่ 470 การเรียนรู้เต๋าบนเกาะ

ในเวลาสั้นๆ ไม่ว่าจะเป็นภูเขาหรือแม่น้ำที่ถูกทิ้งไว้ ทุกๆที่ต่างมีกลุ่มของผู้ฝึกตนหนึ่งหรือสองคนไตร่ตรองเต๋าที่นาตื่นใจของพวกมัน



ทว่าสถานที่แห่งนี้นั้นเป็นสถานที่เกี่ยวข้องกับยอดเต๋า แม้ว่าพวกเต๋าภายในของพวกมันจะเป็นคัมภีร์แต่มันก็ยังห่างจากคำว่าง่ายอยู่มาก ตัวตนที่ทิ้งของเหล่านี้ไว้ไม่ได้เพียงทิ้งพวกมันไว้อย่างสุ่มๆ เขานั้นทดลองผสมคัมภีร์นับไม่ถ้วน แต่ละภูเขาและแม่น้ำล้วนเชื่อมต่อกับสวรรค์และปฐพี ดังนั้นลืมเกี่ยวกับการเข้าใจต้นกำเนิดของมันได้เลย แม้แต่ความเข้าใจเพียงพื้นผิวก็ยังเป็นเรื่องยาก



แม้ว่าพวกเขาจะสังเกตได้ แต่เหล่าผู้เยาว์ทีได้รับผลลัพธ์นั้นมีน้อยมาก พวกเขานั้นมันใจว่าพวกมันประกอบไปด้วยคัมภีร์อยู่ภายใน และพวกเขารู้สึกได้ถึงพลังงานดาบและกระบี่ แต่การเข้าใจเต๋าต้นกำเนิดของพวกมันนั้นยากยิ่งกว่าการปีนขึ้นสวรรค์



ทว่าหลายคนก็ยังไม่ยอมแพ้ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มเลือกผู้เขาและแม่น้ำที่ต่างออกไปเพื่อที่จะได้ทำความเข้าใจกับพวกมัน แต่ไม่ว่าจะพยามอีกกี่ครั้งพวกเขาก็พบกับความล้มเหลว



บางครั้งมีอัจฉริยะบางคนที่ประสบความสำเร็จ แต่มันก็เป็นเพียงผิวเผิน ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังได้รับประโยชน์อย่างมากจากการศึกษามัน



เหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นที่ไม่ประสบความสำเร็จได้แต่เอ่ยชื่นชม " อัจฉริยะก็ยังเป็นอัจฉริยะ คนที่มาจากเชื้อสายจักพรรดินั้นต่างออกไปจริงๆ "



นี้เป็นเพราะว่าในเวลานี้ยอดเซียนและยอดเซียนผีนั้นประสบความสำเร็จบางอย่าง ขณะที่พวกเขาสังเกตภูเขาและแม่น้ำ ตัวอักษรโบรารจำนวนมากปรากฏออกมาจากพวกมันราวกันออกจากรัง ก่อนจะกลายเป็นแสงและเข้าสู่ร่างกายของพวกเขา



หลังจากได้เห็นความสำเร็จของพวกเขา เหล่าอัจฉริยะคนอื่นอดไม่ได้ที่จะชื่นชม



หลังจากที่เข้าใจหนึ่งหรือสองสิ่ง พวกเขาทั้งสองกลายเป็นมีความสุข คนอื่นนั้นไม่รู้ว่าพวกเขานั้นได้รับสิ่งใด แต่พวกเขารู้ดีว่ามันคืออะไร นี้ไม่ใช่คัมภีร์ธรรมดาและไม่ได้อยู่ระดับเดียวกับคัมภีร์จักพรรดิ แต่มันก็ไม่สำคัญเพราะมันคือข้อมูลการบ่มเพาะของเผ่าพันธ์ผี ! หากพวกเขาศึกษามันยิ่งขึ้น ผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับก็ยิ่งมากขึ้น



" ตูม !! " ขณะที่หลายคนกำลังอิจฉาทั้งสอง เปลวไฟอมตะถูกยิงขึ้นฟ้าด้วยสถานที่ที่ต่างกัน



" นี้มันเกิดอะไรขึ้น ? " หลายคนวิ่งอย่างอยากรู้อยากเห็นไปยังทิศทางนั้น ก่อนที่พวกเขาจะเห็นภูเขาขนาดใหญ่พร้อมกับเงาจางๆของคน - เทียนหุยหลี่



เทียนหุยหลี่ถูกล้อมไปด้วยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ก่อนทีมันจะขดตัวรอบร่างกายของเขา มันเป็นราวกับสมบัติที่ถูกเปิดออก และมีมังกรและฟินิกซ์บินบินไปทุกที่พร้อมกับกิเลนร่ายรำ



ภาพของเทพแท้จริงปรากฏออกมา ก่อนจะกลายเป็นบทสวดและผสานกับเต๋า เทียนหุยหลี่นั่งขัดสมาธิทามกลางไฟอมตะ ก่อนจะฟังบทสวดเหล่านั้นพร้อมด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น



สิ่งมีชีวิตเหล่านี้่ไม่ได้เกิดขึ้นจากเต๋ายอดสวรรค์ที่แท้จริง ทว่าความลึกลับของมันก็ทำให้เทียนหุยหลี่ได้ประโยชน์อย่างมาก



ผู้เยาว์บางคนพึมพำ " น่าเหลือเชื่อ ! เขากำลังศึกษาความลึกลับของยอดเต๋า ! "



การค้นพบของเทียนหุยหลี่นั้นสร้างภาพที่ทรงอำนาจมากกว่าของยอดเซียนและยอดเซียนผี หลายเต็มไปด้วยความชื่นชมและอิจฉาเกี่ยวกับการเก็บเกี่ยวที่น่าตกใจของเทียนหุยหลี่



" หนึ่งในสามวีรบุรุษ..." บางคนถอนหายใจ ไม่มีใครสามารถหยิ่งยโสต่อหน้าคนเช่นเทียนหุยหลี่คนที่เต็มไปด้วยควมสามารถและความเย่อหยิ่งได้



บางคนนั้นยังมองอยู่ด้านล่างเพื่อว่าพวกเขาจะได้รับประโยชน์จากเปลวไฟของเทียนหุยหลี่ แต่ไม่ว่าจะพยามอย่างไรพวกเขาก็ไม่สามารถสังเกตได้ถึงความลึกลับของมัน



แม้ว่าเกาะนี้จะเป็นเต็มไปด้วยคัมภีร์ที่ซ่อนอยู่ในทุกๆที่ แต่ก็มีคนจำนวนน้อยมากที่จะเข้าใจพวกมัน ดังนั้นมีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับการเก็บเกี่ยวที่ดี



หลังจากพยามหาสถานที่ที่แตกต่างกัน เหล่าผู้ฝึกตนบางคนเริ่มยอมแพ้ พวกเขาไม่มีทางเลือกเพราะทุกไม่ได้มีความสามารถอย่างยอดเซียน ยอดเซียนผีและเทียนหุยหลี่



หลังจากพวกเขาไม่ได้สนใจยอดเต๋า พวกเขาก็หันไปสนใจอย่างอื่น ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับสมบัติ มันเป็นสมบัติที่สุสานใหญ่ไม่เคยพบมาก่อน แน่นอนว่าทั้งกลุ่มตัดสินใจที่จะหาสมบัติ จากนั้นพวกเขาก็เดินหาไปทั่วเกาะ



บางคนนั้นเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นอาณาจักรอยู่ข้างบน



บางคนนั้นพยามจะบินขึ้นไป แต่ไม่ว่าพวกเขาจะบินด้วยตัวเองหรือว่าใช้สมบัติ พวกเขาทั้งหมดก็ตกลงพื้นหลังจากขึ้นไปได้ระดับหนึ่ง



" มันต้องมีวิธีที่จะขึ้นข้างบน ! " บางคนอุทาน



บางคนคิดว่าอาณาจักรบนท้องฟ้านั้นอาจจะซ่อนสมบัติไว้ ภูเขาสมบัติอาจจะอยู่ที่นั้น



ทันใดนั้นคนนับไม่ถ้วนก็เริ่มจะหาวิธีที่จะขึ้นไปยังอาณาจักรบนท้องฟ้า



" มันมีสถานที่ที่ต่างจากที่อื่น สถานที่แห่งชีวิต !ด้วยความพยามอย่างหนัก สุดท้ายพวกเขาก็พบเบาะแสของมันในตะวันออกที่ห่างไกล



นับตั้งแต่พวกเขาเข้ามาที่นี่ พวกเขาก็พบว่ามันแปลกประหลาดยิ่งกว่าสุสานใหญ่ มันไม่ได้มีสิ่งมีชีวิตและทั้งหมดถูกสร้างจากเต๋า ตอนนี้พวกเขากลายเป็นมีความสุขหลังจากได้พบสัญญาณแห่งชีวิต



" หรือนี้อาจจะเป็นทางเข้าของภูเขาสมบัติ ? " ผู้ฝึกตนหลายคนรีบวิ่งไปยังพื้นที่แห่งชีวิต



ฉิวหรงว่านเสวี่ยปลอมตัวและผสมเข้าไปในฝูงชน หลังจากที่นางได้ยินสถานที่แห่งชีวิต



นางพบว่ามีฝูงชนขนาดใหญ่อยู่ก่อนหน้าหลังจากที่นางมาถึง



นี้เป็นดินแดนแห่งชีวิต เป็นโอเอซิสที่มีทะเลสาปขนาดเล็กอยู่ตรงกลางและต้นไม้ใบหน้าที่เขียวชะอุ่มล้อมรอบ มันซากปรักหักพังอยู่รอบๆราวกับมีบางอย่างเคยพังทะลายที่นี่



ทุกคนใช้เวลานานมากกว่าจะมาถึงสถานที่แห่งนี้ และกลายเป็นโล่งอกที่ได้เห็นโอเอซิส



เหล่าอัจฉริยะที่มีเชื่อเสียงทั้งหมดล้วนมา รวมถึงนายน้อยกระดูกทองคำ , นายน้อยร้อยพรรค และคนอื่นๆ พวกเขานั้นยอมแพ้ในการเรียนทักษะและเริ่มที่จะหาสมบัติ หลังจากได้ยินการค้นพบดินแดนแห่งชีวิต พวกเขาเร่งรีบมาทันที



ฉิวหรงว่านเสวี่ยรู้ว่าโอเอซิสแห่งนี้เป็นสถานที่ที่สำคัญมาก ดังนั้นหลังจากมาถึง นางเริ่มสังเกตมันอย่างระมัดระวังเพื่อที่จะหาความพิเศษของมัน



ทว่าหลังจากค้นหาอย่างระวังนางกับไม่พบอะไรพิเศษเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ในความจริงไม่เพียงแต่นางแต่ผู้ฝึกตนคนอื่นก็ยังพยามจะหาบางอย่างและพบว่าเป็นเพียงโอเอซิสธรรมดา



เมื่อนางพยามจะเข้าไปดุอย่างใกล้ชิด ความวุ่นวายทันใดนั้นก็เกิดขึ้นที่ทางเข้าโอเอซิส อัจฉริยะจากเผ่าพันธ์ผีประกาศ " มีเพียงเผ่าพันธ์ผีเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ได้ คนอื่นไสหัวไป ! "



" ทำไม ? " ผู้ฝึกตนคนอื่นประท้วงอย่างไม่พอใจ



คนที่มีสายที่ดีสามารถสังเกตเห็นแสงที่เปล่งประกายออกมาจากทะเลสาป มันดูราวกับจะมีสมบัติปรากฏออกมา



คนอื่นที่ไม่ใช่เผ่าพันธ์ผีตะโกน " สมบัติกำลังจะออกมาแล้ว ! "



" สมาชิกของเผ่าพันธ์ผีสามารถอยู่ได้ คนอื่นๆ ควรจะจากไปได้แล้ว ! " แสงนี้เริ่มจะกลายเป็นสว่างมากขึ้นและมากขึ้น ดังนั้นเผ่าพันธ์ผีจึงไล่เผ่าอื่นออกไปอย่างรวดเร็ว



" สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ของเผ่าพันธ์ผีเช่นพวกเจ้า ! " ผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์อุทานด้วยความโกรธ



ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยอะไรต่อ เขาทันใดนั้นก็ได้ถุกหลวงจีนคนหนึ่งโยนออกไปด้านนอก " อามิตตาพุทธ หากทุกคนต้องการอยู่ที่นี่ เช่นนั้นมันจไม่จบเพียงการโยนออกไปแน่ ! "



" หลวงจีนผี ! " ผู้ฝึกตนจากเผ่าอื่นเอ่ยอย่างตกใจ



" หลวงจีนผี อย่างได้ข่มเหงพวกเราเกินไป ! " ผู้เชียวชาญเผ่ามนุษย์เอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว



" หากพวกเราทำแล้วจะทำไม ? " ทันใดนั้นก็มีเสียงเยาะเย้ยดังออกมา นายน้อยกระดูกทองคำปรากฏตัวออกมาจากด้านข้าง



" นายน้อยกระดูกทองคำ ! " ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ที่เอ่ยก่อนหน้ากลายเป็นหมดกำลังใจ



เขานั้นไม่ได้มาเพียงลำพัง แม้แต่นายน้อยร้อยพรรคและเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ก็ยังอยู่ที่นี่ มันอาจจะกล่าวได้ว่าอัจฉริยะของเผ่าพันธ์ผีมารวมกันที่นี่แล้ว



เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์เอ่ยเยาะเย้ยผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์อย่างเย็นชา " สวะอย่างเผ่ามนุษย์กล้าจะมีสร้างความรำคาญที่นี่ ? พวกเจ้าเบื่อจะมีชีวิตอยุ่แล้ว ? "



ผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์กลายเป็นน่าเกลียด แม้ว่ามันเป็นเรื่องที่จะกลืนควาอัปยศแต่เขาก็ไม่มีทางเลือก



เผ่าอื่นๆล้วนเต็มไปด้วยความไม่พอใจและโกรธ แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ดังนั้นพวกเขาทำได้เพียงยับยั้งความโกรธของพวกเขา



ตอนนี้ทุกคนเข้าใจได้ว่า เหล่าอัจฉริยะจากเผ่าพันธ์ผีต้องการยึดครองโอเอซิสเพื่อประโยชน์ของพวกเขาเอง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแบ่งสมบัติหากคนอื่นยังอยู่



แม้ว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ศัตรูของพวกเขาเห็นได้ชัดว่ามีความแข็งแกร่งมากเกินไป...