ตอนที่ 471 สมบัติของโอเอซิส
เมื่อนายน้อยกระดูกทองคำ , นายน้อยร้อยพรรค , เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ และหลวงจีนผีปรากฏ พวกเขาเป็นตัวแทนที่ทรงพลังมากที่สุดในที่แห่งนี้หากลูกหลานจักรพรรดิไม่ได้ปรากฏตัว
พวกเขานั้นมีชื่อเสียงและมีระดับการบ่มเพาะที่ดี ดังนั้นหากผู้ฝึกตนจากเผ่าพันธ์อื่นต้องการสมบัติทีนี่ พวกเขาอาจจะชะตาขาด
ฉิวหรงว่านเสวี่ยแฝงตัวอยู่ในกลุ่มผู้ฝึกตนจากเผ่าพันธ์อื่นและต้องการจะจากไปแบบเงียบๆ ทว่าหลวงจีนผีพนมมือของเขาเข้าด้วยกันก่อนจะจ้องนางด้วยสายตาที่น่ากลัวก่อนจะเอ่ย " หัวหน้าฉิวหรงโปรดอยู่ก่อน "
หัวใจของฉิวหรงว่านเสวี่ยจมลงและนางแกล้งไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด นางคิดว่าฝ่ายตรงข้ามอาจจะยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นนางจริงๆ
หลวงจีนผีหรี่สายลงก่อนจะอมยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก " หัวหน้าฉิวหรง เจ้าก่อนจะให้ข้าออกไปเชิญด้วยตัวเองหรือไม่ ? " สายตาของเขาจ้องอย่างแน่นิ่งบนร่างของนาง
ตอนนี้ทุกคนจ้องมองมาที่นี่ แม้ว่านางจะอยากหนีแต่นางก็ทำไม่ได้
" ขอบคุณ " ฉิวหรงว่านเสวี่ยสูดลมหายใจลึกก่อนจะก้าวออกมาและส่ายหัวเอ่ย " ข้ามาทีนี่เพื่อหาประสบการณ์ ข้าไม่มีความตั้งใจจะมาแย่งสมบัติ "
หลวงจีนผีเผยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดก่อนเอ่ย " หัวหน้าฉิวหรงสุภาพเกินไปแล้ว เจ้าเป็นหนึ่งในเผ่าพันธ์ผีของพวกเราแน่นอนว่าย่อมอยู่ได้ บางทีเจ้าอาจจะได้รับสมบัติสักชิ้นหรือสองชิ้น "
" เผ่าเงาหิมะของข้านั้นเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ เกรงว่าจะไม่สามารถเก็บสมบัติดีเช่นนั้นไว้ได้ ทว่าขอบคุณสำหรับความจริงใจของท่าน " ฉิวหรงว่านเสวี่ยรรู้ว่าเรื่องนี้มีกลิ่นไม่ได้ แต่นางก็ยังกล่าวอย่างใจเย็น " ข้ามีธุระที่อื่น เช่นนั้นคงต้องขอตัว "
ทว่าช่วงเวลาที่นางจะจากไป เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขว้างเส้นทางของนางก่อนเอ่ย " เจ้าจะจากไปเกรงว่าจะไม่ได้ แต่ไปบอกหลี่ฉีเย่ให้มันมารับเจ้า ! "
เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกหลี่ฉีเย่ตบหลายครั้งและเสียหน้าอย่างมาก เขาจะไม่พยามล้างความอัปยศนี้ได้อย่างไร ? แม้ว่ากำลังเสริมของเขายอดเซียนผีแมลงนั้นจะไม่อยู่ทีนี่ เขาก็มั่นใจว่าด้วยพันธมิตรที่อยู่ที่นี่สามารถจับตัวหลี่ฉีเย่ได้หากหลี่ฉีเย่มาที่นี่ เช่นนั้นเจ้าชายจะได้ล้างความอัปยศของเขา
ทุกคนมองมาที่นี่เมื่อรู้ว่านางเป็นสหายของหลี่ฉีเย่ นอกจากพวกเขายังมาที่เป็นกลุ่มแรกก่อนคนอื่นๆ
เจ้าชายนั้นต้องการให้นางอยู่ที่นี่ไม่ใช่เพียงเพื่อจะล่อหลี่ฉีเย่ แต่ยังต้องการข้อมูลของนาง
สุดท้ายฉิวหรงว่านเสวี่ยก็ยังเป็นหัวหน้าเผ่า นางนั้นไม่แสดงอาการตื่นตระหนกแม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย นางก็ยังเอ่ยอย่างปราศจากความกลัว " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ ข้าไม่เข้าใจเจตนาของท่าน พวกเราไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน "
" แม้ว่าข้าจะไม่มีกับเจ้า แต่ข้ามีกับหลี่ฉีเย่ " เจ้าชายเอ่ยอย่างไม่แยแส " เจ้าเลือกที่จะอยู่กับมันนั้นหมายความเจ้าเลือกที่จะตาย ! "
" หัวหน้าฉิวหรง ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถส่งข้อความไปหาหลี่ฉีเย่ได้ " นายน้อยร้อยพรรคเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ทำไมเจ้าไม่อยู่ที่นี่และรอให้สมบัติปรากฏออกมาก่อนเล่า ? จากนั้นเจ้าก็เรียกหลี่ฉีเย่มาเพื่อรับมันไป นี้จะไม่เป็นประโยชน์มากกว่ารึ ? "
ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นสั่นอยู่ภายใน มันเห็นได้ชัดว่าที่ทั้งกลุ่มนั้นเป็นพันธมิตรกันไม่ได้เพื่อหาสมบัติที่นี่อย่างเดียว แต่ยังวางกับดักหลอกล่อหลี่ฉีเย่อีกด้วย
ผู้ฝึกตนที่ถูกไล่ออกจากโอเอซิสทำได้เพียงเฝ้าดูจากระยะไกล พวกเขานั้นไม่รู้จักฉิวหรงว่านเสวี่ยเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่ช่วยเหลือนาง
สำหรับผู้ฝึกตนภายในโอเอซิส พวกเขานั้นอยู่ฝั่งของเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะช่วยเหลือนาง
เมื่อถูกปิดล้อม ฉิวหรงว่านเสวี่ยรู้ว่าสิ่งนี้จะนำนางไปสู่หายนะ นางสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะส่ายหัวเอ่ย " ข้าเกรงว่าพวกท่านทุกคนคงจะหาผิดตัวแล้ว แม้ว่าพวกเราจะมาที่นี่ด้วยกัน สหายหลี่และข้านั้นแยกกันเดินทาง ข้าไม่รู้จริงๆว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้ นอกจากนี้พวกเราเป็นเพียงคนรู้จักผิวเผิน ข้าไม่มีวิธีที่จะติดต่อเขา "
แม้ว่าฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นจะมีวิธีที่จะติดต่อกับหลี่ฉีเย่ นางก็ไม่ต้องการให้หลี่ฉีเย่มาที่นี่ หากหลี่ฉีเย่มาที่นี่เพื่อช่วยเหลือนาง เขาจะต้องเผชิญกับเจ้าและกลุ่มพันธมิตรรวมถึงผู้เชียวชาญจากเผ่าพันธ์ผีนับพัน นี้จะเหมือนกับการลากเขามาลงหลุมกับดัก
ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถจัดการกับผู้เชียวชาญเผ่าพันธ์ผีจำนวนมากเช่นนี้ได้
" ฮ่า หัวหน้าฉิวหรง หากเจ้าไม่ช่วยพวกเรา ข้าเกรงว่าพวกเราจะช่วยเจ้าไม่ได้เช่นกัน " หลวงจีนผีเอ่ยด้วยรอยยิ้มลึกลับ " เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าผี เจ้าควรจะรู้ว่าในฐานสมาชิกของเผ่าผีพวกเราควรจะร่วมมือกันและกำจัดศัตรูอย่างเผ่ามนุษย์ทิ้ง ! "
" หัวหน้าฉิวหรง แม้ว่าเจ้าจะไม่คิดถึงตัวเองแต่ก็ขอให้คิดถึงเผ่าเงาหิมะไว้บ้าง ! " นายน้อยกระดูกทองคำเอ่ยอย่างคุกคาม
พวกเขาเห็นได้ชัดเจนว่าพยามจะข่มขู่นาง หลายคนนั้นสั่นสะท้านหลังจากได้ยินเรื่องนี้ พวกเขารู้ดีว่านายน้อยกระดูกทองคำไม่ใช่พวกชอบพูดข่มขู่แต่เขาจะทำจริงๆ
การแสดงออกของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก เผ่าของนางนั้นเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ มันไม่สามารถไปถึงจุดสูงสุดได้ไม่ว่าจะอย่างไร ทว่าเผ่าร้อยกระดูกศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเผ่าที่แข็งแกร่ง แม้ว่าจะไม่ได้เป็นเชื้อสายจักรพรรดิ พวกเขาก็ยังเป็นสัตว์ประหลาด เพียงนิ้่วเดียวของพวกเขาก็เพียงพอแล้วที่จะขยี้เผ่าเงาหิมะของนาง
นางนั้นรู้ผลที่ตามมา แต่นางก็ยังคงสูดลมหายใจเขาลึกและตอบอย่างสงบ " ข้าไม่มีการติดต่อกับสหายหลี่ หากพวกท่านต้องการจะทำลายเผ่าเงาหิมะของข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด แม้ว่าพวกเราจะเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ พวกเราก็ไม่ใจเสาะ พวกเราจะไม่ยอมจำนนต่อการกดขี่ใดๆ ! "
นางนั้นได้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้หลี่ฉีเย่ต้องตกสู่อันตราย
การแสดงออกอันทรงพลังของนางทำให้ผู้ฝึกตนจากเผ่าอื่นๆเต็มไปด้วยความเคารพ เผ่าเล็กๆอย่างเผ่าเงาหิมะนั้นไม่ทางต้านทานเผ่าร้อยกระดุกศักดิ์สิทธิ์ได้ แม้ว่าเผ่าอื่นๆในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่กล้าที่จะยั่วยุเผ่าพันธ์นี้ การแสดงออกอย่างนอบน้อบคือวิธีรับเมือกับพวกเขา
นอกจากนี้ เผ่าพันธมิตรของพวกเขาก็ยังทรงอำนาจที่สุดที่นี่ เผ่าเล็กๆอย่างเผ่าเงาหิมะนั้นอ่อนแอยิ่งกว่ามดยามอยู่ต่อหน้าพวกเขา
ทว่าแม้ว่าจะเผชิญหน้ากับนายน้อยกระดูกทองคำ ฉิวหรงว่านเสวี่ยในฐานะหัวหน้าเผ่าเล็กๆ ก็ยังแสดงศักดิ์ศรีของนาง นี้ทำให้คนอื่นชื่นชมความกล้าหาญครั้งนี้
" ทำไมพวกเราต้องเสียเวลาพูดกับนาง ? " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์มองยังไปบ่อน้ำที่สดใสก่อนจะเอ่ย " เพียงจับนางโยนลงไป แล้วมาดุกันว่าจะมีสมบัติโผล่ออกมาจากทะเลสาปนี้หรือไม่ "
" หัวหน้าฉิวหรง อยากเจ้าเลือกย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ พวกเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเชิญเจ้าอยู่ในฐานแขก " เทียบเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ที่ดุราย นายน้อยกระดูกทองคำที่ไร้เมตตา นายน้อยร้อยพรรคนั้นดูมีมารยาทกว่ามาก
การแสดงออกของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นมืดลงและนางรู้ว่าไม่มีทางหนีออกจากที่นี่ได้
ขณะที่นายน้อยร้อยพรรคกำลังจะลงมือ เสียงที่ดูเกียจคร้านก็ดังมาจากระยะไกล " โอ้ว ? พวกเจ้าต้องการให้คนของข้าอยู่ทีนี่ ? นี้พวกเจ้าขออนุญาติข้าหรือยัง ? "
ทุกคนนั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปยังทิศทางของเสียงและพบว่าหลี่ฉีเย่กำลังพุ่งเข้ามาจากระยะไกล ภายในพริบตาเขาก็มาถึงโอเอซิสและทำให้การแสดงออกของหลายคนเปลี่ยนไป
" จอมโหดเหี้ยมรุ่นต่อไปมาถึงที่นี่แล้ว ! "
โม่หลี่ต้านั้นรู้จักกันในฉายาจอมโหดเหี้ยมแห่งดินแดนเมฆเหิน ดังนั้นหลี่ฉีเย่จึงได้รับฉายา ' จอมโหดเหี้ยม ' หลังจากสังหารเขาได้
" นายน้อย ! " ฉิวหรงว่านเสวี่ยกลายเป็นทั้งมีความสุขและหวาดกลัวยามเห็นเขา นางนั้นมีความสุขที่ได้เห็นหลี่ฉีเย่ แต่ก็หวาดกลัวว่ากลุ่มพันธมิตรจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย
ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นขยิบตาและส่งสัญญาณให้เขาหนีไปให้ไกลที่สุด ก่อนที่เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์และผู้เชียวชาญอีกนับพันจะลงมือ !
หลี่ฉีเย่เดินเข้าไปยังโอเอซิสอย่างไม่แยแสคนของกลุ่มพันธมิตร เขาเอ่ยช้าๆ " ผู้ชายเป็นฝูงรุ่มรังแกสตรีเพียงคนเดียว - นี้คือเกียรติของเผ่าพันธ์ผี ? "
" หลี่ ในที่สุดเจ้าก็มา ! " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์กล่าวอย่างเย็นชาขณะที่กัดฟันของเขา หลังจากได้รับการทุบตีหลายครั้งเขาเต็มไปด้วยความอัปยศและต้องการที่จะแก้แค้น
เขานั้นเกลียดหลี่ฉีเย่เข้ากระดูกและหวังว่าจะได้ลอกผิวของหลี่ฉีเย่ ก่อนจะดุกเส้นเอ็ด และหักกระดูกจากนั้นก็หั่นเป็นหมื่นชิ้นเพื่อล้างความอัปยศ
ทว่าน่าเสียดายพี่เขยของเขานั้นยังจับกิเลนศักดิ์สิทธิ์อยู่และยอดเซียนผีแมลงไม่ได้อยู่ที่นี่ เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์จึงไม่มีพลังพอแม้ว่าเขาจะอยากแก้แค้นมากก็ตาม
ทว่าด้วยสถานการณ์ในปัจจุบัน เขานั้นร่วมมือกับนายน้อยกระดูกทองคำ , นายน้อยร้อยพรรค , หลวงจีนผี รวมกับผู้เชียวชาญอีกนับพัน นี้ทำให้อำนาจของเขานั้นเพิ่มขึ้น
เกี่ยวกับระการบ่มเพาะเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่สามารถเทียบได้กับทั้งสี่ ทว่าอัจฉริยะเหล่านั้นล้วนต้องการสร้างสัมพันธ์
พวกเขานั้นเป็นอัจฉริยะที่มีความสามารถในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ ทว่าลูกหลานของเชื้่อสายจักรพรรดิอย่างยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลงก็ยังต้องไว้หน้าเขา แม้แต่เจียงฮวนก็ไม่มีข้อยกเว้น
เทียบกับลูกหลานจากเชื้อสายจักพรรรดิเหล่านั้นมันจะเป็นเรื่องยากในอนาคต พวกเขารู้สึกได้ว่ามันจะกว่าหากร่วมเข้ากับกลุ่มของตี๋เชา และเมื่อเขากลายเป็นจักรพรรดิอมตะพวกเขาก็จะได้รับการแต่งตั้งและกลายเป็นผู้ปกครองประเทศเหนือยิ่งกว่าเหล่าลูกหลานจากเชื้อสายจักรพรรดิ
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงมารวมกลุ่มกัน
ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดมองไปยังหลี่ฉีเย่ นี้สามาถรอธิบายได้ว่า " เส้นทางมักจะแคบเสมอสำหรับศัตรู " สายตาของเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยความดุร้าย เขานั้นต้องการจะเหยียบหลี่ฉีเย่ลงกับพื้นตอนนี้เลย แต่เขารู้ว่าพลังของเขาไม่มากพอและเขาไม่โง่ที่จะวิ่งเข้าไป
หลวงจีนผี , นายน้อยกระดูกทองคำ และนายน้อยร้อยพรรคต่างมองหน้ากันและต้องการจะลงมือ พวกเขานั้นไม่ได้วางแผนที่จะสู่คนเดียวแต่ร่วมมือกันจับหลี่ฉีเย่
พวกเขาเป็นอัจฉริยะของโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ พวกเขามีความมั่นใจอย่างมากในการจับหลี่ฉีเย่หากพวกเขาร่วมมือกัน...
เมื่อนายน้อยกระดูกทองคำ , นายน้อยร้อยพรรค , เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ และหลวงจีนผีปรากฏ พวกเขาเป็นตัวแทนที่ทรงพลังมากที่สุดในที่แห่งนี้หากลูกหลานจักรพรรดิไม่ได้ปรากฏตัว
พวกเขานั้นมีชื่อเสียงและมีระดับการบ่มเพาะที่ดี ดังนั้นหากผู้ฝึกตนจากเผ่าพันธ์อื่นต้องการสมบัติทีนี่ พวกเขาอาจจะชะตาขาด
ฉิวหรงว่านเสวี่ยแฝงตัวอยู่ในกลุ่มผู้ฝึกตนจากเผ่าพันธ์อื่นและต้องการจะจากไปแบบเงียบๆ ทว่าหลวงจีนผีพนมมือของเขาเข้าด้วยกันก่อนจะจ้องนางด้วยสายตาที่น่ากลัวก่อนจะเอ่ย " หัวหน้าฉิวหรงโปรดอยู่ก่อน "
หัวใจของฉิวหรงว่านเสวี่ยจมลงและนางแกล้งไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด นางคิดว่าฝ่ายตรงข้ามอาจจะยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นนางจริงๆ
หลวงจีนผีหรี่สายลงก่อนจะอมยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก " หัวหน้าฉิวหรง เจ้าก่อนจะให้ข้าออกไปเชิญด้วยตัวเองหรือไม่ ? " สายตาของเขาจ้องอย่างแน่นิ่งบนร่างของนาง
ตอนนี้ทุกคนจ้องมองมาที่นี่ แม้ว่านางจะอยากหนีแต่นางก็ทำไม่ได้
" ขอบคุณ " ฉิวหรงว่านเสวี่ยสูดลมหายใจลึกก่อนจะก้าวออกมาและส่ายหัวเอ่ย " ข้ามาทีนี่เพื่อหาประสบการณ์ ข้าไม่มีความตั้งใจจะมาแย่งสมบัติ "
หลวงจีนผีเผยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดก่อนเอ่ย " หัวหน้าฉิวหรงสุภาพเกินไปแล้ว เจ้าเป็นหนึ่งในเผ่าพันธ์ผีของพวกเราแน่นอนว่าย่อมอยู่ได้ บางทีเจ้าอาจจะได้รับสมบัติสักชิ้นหรือสองชิ้น "
" เผ่าเงาหิมะของข้านั้นเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ เกรงว่าจะไม่สามารถเก็บสมบัติดีเช่นนั้นไว้ได้ ทว่าขอบคุณสำหรับความจริงใจของท่าน " ฉิวหรงว่านเสวี่ยรรู้ว่าเรื่องนี้มีกลิ่นไม่ได้ แต่นางก็ยังกล่าวอย่างใจเย็น " ข้ามีธุระที่อื่น เช่นนั้นคงต้องขอตัว "
ทว่าช่วงเวลาที่นางจะจากไป เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขว้างเส้นทางของนางก่อนเอ่ย " เจ้าจะจากไปเกรงว่าจะไม่ได้ แต่ไปบอกหลี่ฉีเย่ให้มันมารับเจ้า ! "
เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกหลี่ฉีเย่ตบหลายครั้งและเสียหน้าอย่างมาก เขาจะไม่พยามล้างความอัปยศนี้ได้อย่างไร ? แม้ว่ากำลังเสริมของเขายอดเซียนผีแมลงนั้นจะไม่อยู่ทีนี่ เขาก็มั่นใจว่าด้วยพันธมิตรที่อยู่ที่นี่สามารถจับตัวหลี่ฉีเย่ได้หากหลี่ฉีเย่มาที่นี่ เช่นนั้นเจ้าชายจะได้ล้างความอัปยศของเขา
ทุกคนมองมาที่นี่เมื่อรู้ว่านางเป็นสหายของหลี่ฉีเย่ นอกจากพวกเขายังมาที่เป็นกลุ่มแรกก่อนคนอื่นๆ
เจ้าชายนั้นต้องการให้นางอยู่ที่นี่ไม่ใช่เพียงเพื่อจะล่อหลี่ฉีเย่ แต่ยังต้องการข้อมูลของนาง
สุดท้ายฉิวหรงว่านเสวี่ยก็ยังเป็นหัวหน้าเผ่า นางนั้นไม่แสดงอาการตื่นตระหนกแม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย นางก็ยังเอ่ยอย่างปราศจากความกลัว " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ ข้าไม่เข้าใจเจตนาของท่าน พวกเราไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน "
" แม้ว่าข้าจะไม่มีกับเจ้า แต่ข้ามีกับหลี่ฉีเย่ " เจ้าชายเอ่ยอย่างไม่แยแส " เจ้าเลือกที่จะอยู่กับมันนั้นหมายความเจ้าเลือกที่จะตาย ! "
" หัวหน้าฉิวหรง ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถส่งข้อความไปหาหลี่ฉีเย่ได้ " นายน้อยร้อยพรรคเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ทำไมเจ้าไม่อยู่ที่นี่และรอให้สมบัติปรากฏออกมาก่อนเล่า ? จากนั้นเจ้าก็เรียกหลี่ฉีเย่มาเพื่อรับมันไป นี้จะไม่เป็นประโยชน์มากกว่ารึ ? "
ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นสั่นอยู่ภายใน มันเห็นได้ชัดว่าที่ทั้งกลุ่มนั้นเป็นพันธมิตรกันไม่ได้เพื่อหาสมบัติที่นี่อย่างเดียว แต่ยังวางกับดักหลอกล่อหลี่ฉีเย่อีกด้วย
ผู้ฝึกตนที่ถูกไล่ออกจากโอเอซิสทำได้เพียงเฝ้าดูจากระยะไกล พวกเขานั้นไม่รู้จักฉิวหรงว่านเสวี่ยเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่ช่วยเหลือนาง
สำหรับผู้ฝึกตนภายในโอเอซิส พวกเขานั้นอยู่ฝั่งของเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะช่วยเหลือนาง
เมื่อถูกปิดล้อม ฉิวหรงว่านเสวี่ยรู้ว่าสิ่งนี้จะนำนางไปสู่หายนะ นางสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะส่ายหัวเอ่ย " ข้าเกรงว่าพวกท่านทุกคนคงจะหาผิดตัวแล้ว แม้ว่าพวกเราจะมาที่นี่ด้วยกัน สหายหลี่และข้านั้นแยกกันเดินทาง ข้าไม่รู้จริงๆว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้ นอกจากนี้พวกเราเป็นเพียงคนรู้จักผิวเผิน ข้าไม่มีวิธีที่จะติดต่อเขา "
แม้ว่าฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นจะมีวิธีที่จะติดต่อกับหลี่ฉีเย่ นางก็ไม่ต้องการให้หลี่ฉีเย่มาที่นี่ หากหลี่ฉีเย่มาที่นี่เพื่อช่วยเหลือนาง เขาจะต้องเผชิญกับเจ้าและกลุ่มพันธมิตรรวมถึงผู้เชียวชาญจากเผ่าพันธ์ผีนับพัน นี้จะเหมือนกับการลากเขามาลงหลุมกับดัก
ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถจัดการกับผู้เชียวชาญเผ่าพันธ์ผีจำนวนมากเช่นนี้ได้
" ฮ่า หัวหน้าฉิวหรง หากเจ้าไม่ช่วยพวกเรา ข้าเกรงว่าพวกเราจะช่วยเจ้าไม่ได้เช่นกัน " หลวงจีนผีเอ่ยด้วยรอยยิ้มลึกลับ " เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าผี เจ้าควรจะรู้ว่าในฐานสมาชิกของเผ่าผีพวกเราควรจะร่วมมือกันและกำจัดศัตรูอย่างเผ่ามนุษย์ทิ้ง ! "
" หัวหน้าฉิวหรง แม้ว่าเจ้าจะไม่คิดถึงตัวเองแต่ก็ขอให้คิดถึงเผ่าเงาหิมะไว้บ้าง ! " นายน้อยกระดูกทองคำเอ่ยอย่างคุกคาม
พวกเขาเห็นได้ชัดเจนว่าพยามจะข่มขู่นาง หลายคนนั้นสั่นสะท้านหลังจากได้ยินเรื่องนี้ พวกเขารู้ดีว่านายน้อยกระดูกทองคำไม่ใช่พวกชอบพูดข่มขู่แต่เขาจะทำจริงๆ
การแสดงออกของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก เผ่าของนางนั้นเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ มันไม่สามารถไปถึงจุดสูงสุดได้ไม่ว่าจะอย่างไร ทว่าเผ่าร้อยกระดูกศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเผ่าที่แข็งแกร่ง แม้ว่าจะไม่ได้เป็นเชื้อสายจักรพรรดิ พวกเขาก็ยังเป็นสัตว์ประหลาด เพียงนิ้่วเดียวของพวกเขาก็เพียงพอแล้วที่จะขยี้เผ่าเงาหิมะของนาง
นางนั้นรู้ผลที่ตามมา แต่นางก็ยังคงสูดลมหายใจเขาลึกและตอบอย่างสงบ " ข้าไม่มีการติดต่อกับสหายหลี่ หากพวกท่านต้องการจะทำลายเผ่าเงาหิมะของข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด แม้ว่าพวกเราจะเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ พวกเราก็ไม่ใจเสาะ พวกเราจะไม่ยอมจำนนต่อการกดขี่ใดๆ ! "
นางนั้นได้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้หลี่ฉีเย่ต้องตกสู่อันตราย
การแสดงออกอันทรงพลังของนางทำให้ผู้ฝึกตนจากเผ่าอื่นๆเต็มไปด้วยความเคารพ เผ่าเล็กๆอย่างเผ่าเงาหิมะนั้นไม่ทางต้านทานเผ่าร้อยกระดุกศักดิ์สิทธิ์ได้ แม้ว่าเผ่าอื่นๆในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่กล้าที่จะยั่วยุเผ่าพันธ์นี้ การแสดงออกอย่างนอบน้อบคือวิธีรับเมือกับพวกเขา
นอกจากนี้ เผ่าพันธมิตรของพวกเขาก็ยังทรงอำนาจที่สุดที่นี่ เผ่าเล็กๆอย่างเผ่าเงาหิมะนั้นอ่อนแอยิ่งกว่ามดยามอยู่ต่อหน้าพวกเขา
ทว่าแม้ว่าจะเผชิญหน้ากับนายน้อยกระดูกทองคำ ฉิวหรงว่านเสวี่ยในฐานะหัวหน้าเผ่าเล็กๆ ก็ยังแสดงศักดิ์ศรีของนาง นี้ทำให้คนอื่นชื่นชมความกล้าหาญครั้งนี้
" ทำไมพวกเราต้องเสียเวลาพูดกับนาง ? " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์มองยังไปบ่อน้ำที่สดใสก่อนจะเอ่ย " เพียงจับนางโยนลงไป แล้วมาดุกันว่าจะมีสมบัติโผล่ออกมาจากทะเลสาปนี้หรือไม่ "
" หัวหน้าฉิวหรง อยากเจ้าเลือกย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ พวกเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเชิญเจ้าอยู่ในฐานแขก " เทียบเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์ที่ดุราย นายน้อยกระดูกทองคำที่ไร้เมตตา นายน้อยร้อยพรรคนั้นดูมีมารยาทกว่ามาก
การแสดงออกของฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นมืดลงและนางรู้ว่าไม่มีทางหนีออกจากที่นี่ได้
ขณะที่นายน้อยร้อยพรรคกำลังจะลงมือ เสียงที่ดูเกียจคร้านก็ดังมาจากระยะไกล " โอ้ว ? พวกเจ้าต้องการให้คนของข้าอยู่ทีนี่ ? นี้พวกเจ้าขออนุญาติข้าหรือยัง ? "
ทุกคนนั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปยังทิศทางของเสียงและพบว่าหลี่ฉีเย่กำลังพุ่งเข้ามาจากระยะไกล ภายในพริบตาเขาก็มาถึงโอเอซิสและทำให้การแสดงออกของหลายคนเปลี่ยนไป
" จอมโหดเหี้ยมรุ่นต่อไปมาถึงที่นี่แล้ว ! "
โม่หลี่ต้านั้นรู้จักกันในฉายาจอมโหดเหี้ยมแห่งดินแดนเมฆเหิน ดังนั้นหลี่ฉีเย่จึงได้รับฉายา ' จอมโหดเหี้ยม ' หลังจากสังหารเขาได้
" นายน้อย ! " ฉิวหรงว่านเสวี่ยกลายเป็นทั้งมีความสุขและหวาดกลัวยามเห็นเขา นางนั้นมีความสุขที่ได้เห็นหลี่ฉีเย่ แต่ก็หวาดกลัวว่ากลุ่มพันธมิตรจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย
ฉิวหรงว่านเสวี่ยนั้นขยิบตาและส่งสัญญาณให้เขาหนีไปให้ไกลที่สุด ก่อนที่เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์และผู้เชียวชาญอีกนับพันจะลงมือ !
หลี่ฉีเย่เดินเข้าไปยังโอเอซิสอย่างไม่แยแสคนของกลุ่มพันธมิตร เขาเอ่ยช้าๆ " ผู้ชายเป็นฝูงรุ่มรังแกสตรีเพียงคนเดียว - นี้คือเกียรติของเผ่าพันธ์ผี ? "
" หลี่ ในที่สุดเจ้าก็มา ! " เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์กล่าวอย่างเย็นชาขณะที่กัดฟันของเขา หลังจากได้รับการทุบตีหลายครั้งเขาเต็มไปด้วยความอัปยศและต้องการที่จะแก้แค้น
เขานั้นเกลียดหลี่ฉีเย่เข้ากระดูกและหวังว่าจะได้ลอกผิวของหลี่ฉีเย่ ก่อนจะดุกเส้นเอ็ด และหักกระดูกจากนั้นก็หั่นเป็นหมื่นชิ้นเพื่อล้างความอัปยศ
ทว่าน่าเสียดายพี่เขยของเขานั้นยังจับกิเลนศักดิ์สิทธิ์อยู่และยอดเซียนผีแมลงไม่ได้อยู่ที่นี่ เจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์จึงไม่มีพลังพอแม้ว่าเขาจะอยากแก้แค้นมากก็ตาม
ทว่าด้วยสถานการณ์ในปัจจุบัน เขานั้นร่วมมือกับนายน้อยกระดูกทองคำ , นายน้อยร้อยพรรค , หลวงจีนผี รวมกับผู้เชียวชาญอีกนับพัน นี้ทำให้อำนาจของเขานั้นเพิ่มขึ้น
เกี่ยวกับระการบ่มเพาะเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่สามารถเทียบได้กับทั้งสี่ ทว่าอัจฉริยะเหล่านั้นล้วนต้องการสร้างสัมพันธ์
พวกเขานั้นเป็นอัจฉริยะที่มีความสามารถในโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ ทว่าลูกหลานของเชื้่อสายจักรพรรดิอย่างยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลงก็ยังต้องไว้หน้าเขา แม้แต่เจียงฮวนก็ไม่มีข้อยกเว้น
เทียบกับลูกหลานจากเชื้อสายจักพรรรดิเหล่านั้นมันจะเป็นเรื่องยากในอนาคต พวกเขารู้สึกได้ว่ามันจะกว่าหากร่วมเข้ากับกลุ่มของตี๋เชา และเมื่อเขากลายเป็นจักรพรรดิอมตะพวกเขาก็จะได้รับการแต่งตั้งและกลายเป็นผู้ปกครองประเทศเหนือยิ่งกว่าเหล่าลูกหลานจากเชื้อสายจักรพรรดิ
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงมารวมกลุ่มกัน
ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดมองไปยังหลี่ฉีเย่ นี้สามาถรอธิบายได้ว่า " เส้นทางมักจะแคบเสมอสำหรับศัตรู " สายตาของเจ้าชายประกายศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยความดุร้าย เขานั้นต้องการจะเหยียบหลี่ฉีเย่ลงกับพื้นตอนนี้เลย แต่เขารู้ว่าพลังของเขาไม่มากพอและเขาไม่โง่ที่จะวิ่งเข้าไป
หลวงจีนผี , นายน้อยกระดูกทองคำ และนายน้อยร้อยพรรคต่างมองหน้ากันและต้องการจะลงมือ พวกเขานั้นไม่ได้วางแผนที่จะสู่คนเดียวแต่ร่วมมือกันจับหลี่ฉีเย่
พวกเขาเป็นอัจฉริยะของโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ พวกเขามีความมั่นใจอย่างมากในการจับหลี่ฉีเย่หากพวกเขาร่วมมือกัน...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น