ตอนที่ 506 เอลฟ์เขตลับ
คิดเกี่ยวกับความยากของการเลือกจุดที่ถูกต้องในพื้นที่ว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดนี้ ผู้ทำนายเต๋าแทบจะเข่าอ่อน เขานั้นหวาดกลัวอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อได้ยินว่าเขตลับนั้นมีเพียงหนึ่ง ก่อนหน้านี้หากพวกเขาเลือกผิดที่และโชคไม่ดี พวกเขาคงจบสิ้นไปแล้ว ในเวลานี้เขาอดไม่ได้ที่จะหลั่งเหงื่อเย็น
" อะไรกัน นี้เจ้าไม่เชื่อใจข้า ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยถามเสียงเย็นชา " นอกจากนี้ ข้ายังไม่กลัวตายเช่นนั้นเจ้าจะกลัวอะไร ? หรือว่าชีวิตของเจ้ามีค่ามากกว่าข้า ? "
" ฮ่าฮ่า นี้เป็นเพียงนิสัยที่ไม่ดีของข้า " ผู้ทำนายเต๋าหัวเราะเอ่ย " ยิ่งเข้าใจการทำงานของการทำนายมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้หวาดกลัวต่อความตาย ตั้งแต่ข้ายังเยาว์ ข้าคำนวนตลอดเวลาเมื่ออกมาด้านนอกว่าข้าจะพบกับอันตรายหรือไม่ ฮี่ฮี่ แต่ข้าน้อยคนนี้รู้ดีว่านายท่านมีจิตวิญญาณที่สูงส่งและข้ายินดีที่จะติดตามท่าน ท่านเป็นดั่งดาวนำโชคของข้า ! "
หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวเราะและเพลิดเพลินไปกับการเลียของผู้ทำนายเต๋า
" หยุดเสียงหัวเราะอันน่ากลัวของท่านซะที " เห็นหลี่ฉีเย่หัวเราะอย่างสนุก หลานอวิ๋นจูอดไม่ได้ที่จะตำหนิเขา " ภายในความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด ท่านรู้ได้อย่างไรว่ามีเขตลับอยู่ที่นี่ ? "
ความจริง ตอนที่หลี่ฉีเย่เปิดเผยว่ามีเขตลับเพียงหนึ่งเดียวในหลุมฝังศพแห่งลางร้าย นางนั้นหวาดกลัวอย่างสิ้นเชิง เมื่อนางคิดถึงการกระโดดที่ผิดพลาดอาจจะทำให้พวกนางถึงแก่ความตาย
นางนั้นไม่ได้สังเกตเห็นอะไรพิเศษในจุดที่หลี่ฉีเย่เลือก แม้ว่านางจะขอให้เขาทำอีกครั้ง นางก็ยังไม่สามารถหาจุดนี้ได้ภายในความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดนี้
ขณะที่หลานอวิ๋นจูกล่าวคำถาม หลี่ฉีเย่มองไปยังทะเลสาปขนาดใหญ่ด้านหน้า เขาหยุดความคิดของเขาและยิ้มอย่างลึกลับก่อนจะเอ่ย " นี้เป็นความลับมีเพียงข้าเท่านั้นที่รู้ "
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเคยมาที่นี่มาก่อนและมีคนบอกเขาเกี่ยวกับเขตลับ หลังจากทดลองหลายครั้ง หลี่ฉีเย่ก็พบวิธีการค้นหาเขตลับนี้ โชคดีสำหรับเขา ที่เขานั้นเป็นอมตะและมีเวลาเหลือเฟือ
อย่างที่ผู้นำตำหนักบุปผาบรรพชนเอ่ยก่อนหน้า อีกาทมิฬนั้นเป็นอมตะ นี้ทำให้หลี่ฉีเย่มีวิธีการทดลอง ทว่าผลของมันคือเขาต้องจ่ายความเจ็บปวดไปเป็นจำนวนมากจนคนธรรมดาไม่อาจทนได้
หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " เอาละ การสร้างใหม่นั้นอยู่ตรงหน้าของพวกเจ้า เลือกเอาเลย " หลี่ฉีเย่เดินเข้าไปใกล้ทะเลสปาขนาดใหญ่
หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋ารีบติดตามเขาไปอย่างรวดเร็ว พวกเขานั้นเดินผ่านกองหินขนาดใหญ่และก้าวผ่านโขดหินรอบๆ
เมื่อพวกเขาทำเช่นนั้น หินทั้งสองก้อนทันใดนั้นก็สั่นและยืนขึ้นอย่างฉับพลัน
" ย่า ! ใครที่ไหนกล้าก้าวเหยียบข้า ! " หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าตกตะลึงเมื่อโขดหินโผล่ขึ้นมาและเอ่ย
ในเวลานี้ พวกเขานั้นมองไปยังหินสองก้อนขนาดอย่างตกตะลึง ไม่ใช่พวกเขานั้นไม่ใช่หิน ทั้งสองนั้นเป็นคนแคระ พวกเขาเป็นคนแคระที่เตี้ยและอ้วน ไม่พอพวกเขาัยงมีหูที่ยาวและฝันแหลมคม พวกเขานั้นมีผิวสีเขียวและจมูกใหญ่โตทำให้พวกเขาดูตลกมาก
ผู้ฝึกตนนั้นมักจะเห็นสิ่งที่แปกลประหลาดอย่าง แม้หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่น่ากลัวมามากมายพวกเขาก็ยังตกตะลึง
ผู้ทำนายเต๋าจ้องไปยังคนแคระทั้งสองด้วยความไม่เชื่อและเอ่ย " โอ้ว นี้มันเป็นบ้าอะไรกัน ?! "
" แล้วเจ้ามันเป็นตัวบัดซบอันใด ?! พวกเราคือเอลฟ์ของเขตลับ เข้าใจหรือไม่เจ้าสารเลวนี้ ?! "
หลานอวิ๋นจูและผู้นำเต๋าสวรรค์ตกตะลึง เทพของเขตลับ - ฟังดูน่าเหลือเชื่ออย่างมาก แต่มันแตกต่างจากเอลฟ์ในจินตนาการของพวกเขา ไม่มีใครเชื่อว่าเหล่าคนแคระนี้จะเรียกตัวเองว่าเอลฟ์
" อย่าได้สนใจพวกเขา พวกเขาเป็นผู้มาใหม่และไม่รู้ว่าพวกเจ้ากำลังหลับอยู่ " หลี่ฉีเย่เอ่ยพร้อมฉีกยิ้มกว้าง
" ฮึ่ม ! ถ้าไม่แลกเปลี่ยน ไม่เลือก ก็อย่าได้รบวกนพวกข้า ! " เอลฟ์ปราณลับทั้งสองแค่นเสียงไม่พอใจ จากนั้นพวกเขาก็นั่งลงบนพื้นดินและกลับกลายเป็นก้อนหินอีกครั้ง
ในตอนนี้ หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าทั้งหมดก็เข้าใจไปว่าก้อนหินที่พวกเขาเห็นโดยรอบไม่ใช่ก้อนหินแต่เป็นสิ่งที่เรียกว่า ' เอลฟ์ '
" เอาละ เข้าไปและก้าวอย่างระวังอย่าได้ไปรับกวนเอลฟ์เขตลับ การรบกวนการนอนของพวกเขาเป็นเรื่องหยาบคาย " หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างสนุกสนาน
" เจ้ารู้มันอยู่แล้วใช่หรือไม่ ? เจ้าไม่เคยเตือนพวกเราถึงการระวังเหยียบเอลฟ์เขตลับ " หลานอวิ๋นจูเอ่ยตำหนิเขา
" เอ่อ...ข้าแค่ลืมพูดถึงมัน " หลี่ฉีเย่หัวเราะและรีบเอ่ย
เกี่ยวกับการตอยสนองของเขา หลานอวิ๋นจูเพียงมองเขาอย่างขุ่นเคือง ความงดงามของนางนั้นไม่ได้ด้อยกว่าเจ้าหญิงฟินิกซ์ประกายศักดิ์สิทธิ์
นางและผู้ทำนายเต๋าสวรรค์เดินตามหลี่ฉีเย่อย่างระวังขณะเดินผ่านเหล่าเอลฟ์ที่กำลังหลับอยู่
หลี่ฉีเย่นั่งลงริมทะเลสาปและจ้องมองน้ำที่นิ่งสงบของมันราวกับกำลังจะหาบางอย่าง
เขานั้นมาที่นี่ในอดีต หลังจากที่ทดลองมาหลายครั้ง เขาก็พบกับเขตลับและพาคนอื่นมายังที่นี่ แตต่โชคร้ายที่พวกเขาไม่ได้รับการสร้างใหม่ที่ยิ่งใหญ่
เวลานี้ในห้วงแห่งความทรงจำ มันเป็นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ แม้ว่าหลี่ฉีเย่จะเป็นอีกาทมิฬในเวลานั้น เขาก็ชอบที่จะยืนอยู่ที่นี่และฟังเสียงหัวเราะที่สนุกสนามของผู้คน
หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นเขาจมอยู่กับความคิด นางจึงเอ่ยถาม " มีอะไรผิดพลาดรึ ? " นางนั้นรู้สึกว่าเขามีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
ในความทรงจำของนาง หลี่ฉีเย่นั้นดูร่าเริงและมั่นคงราวกับว่าไม่มีอะไรมาสั่นหัวใจของเขาได้ แต่เวลานี้เขานั้นดูเต็มไปด้วยอารมณ์ คำกล่าวเหล่านี้นั้นดูเหมือนจะไม่เหมาะสมกับคนที่ดุร้ายและหยิ่งยโสเช่นเขาเลย
หากมันไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้าของนาง นางนั้นคงคิดว่านี้เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาและไม่คาดว่าจะเห็นมันออกมาจากเขาจริงๆ
หลี่ฉีเย่ดึงสายตาของเขากลับมาก่อนจะมองไปยังหลานอวิ๋นจูและเอ่ย " อัญมณีที่งดงามของนิกายพันแม่น้ำหวนยังอยู่ที่นั้นหรือไม่ ? "
" อัญมณีที่งดงาม ? " หลานอวิ๋นจูคิดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ย " นั้นเป็นอาวุธจักรพรรดิของพวกเรา แน่นอนว่ามันยังอยู่ที่นั้น อัญมณีนี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่ท่านบรรพบุรุษของพวกเรทิ้งไว้เบื้องหลัง มันถูกกลั่นด้วยเจตจำนงของท่านบรรพบุรุษ "
หลานอวิ๋นจูพบว่ามันแปลกและไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ฉีเย่ถึงถามเกี่ยวกับอาวุธจักรพรรดิของนิกาย
" นั้นก็จริง จักรพรรดิอมตะฉินหลี่ของพวกเจ้าได้กลั่นสมบัติเต๋าที่น่ามหัศจรรย์ อัญมณีนี้จะสร้างความโลภให้กับใครหลายคน แต่มีน้อยคนที่เข้าใจความลึกซึ้งของมันได้ "
หลานอวิ๋นจูแน่นอนว่ารู้เรื่องนี้ อัจฉริยะในหลายรุ่นที่ผ่านมาล้วนแต่ศึกษาอัญมณีนี้และได้รับการเก็บเกี่ยวกที่ดีเยี่ยม นี้รวมถึงนางด้วย
ทว่านั้นไม่ใช่เหตุผลที่นางพบว่ามันแปลก มันเกี่ยวกับความสนใจอย่างฉับพลันของหลี่ฉีเย่ ท่านบรรพบุรุษนั้นไม่ได้เพียงทิ้งสมบัติจักรพรรดิระดับชีวิตไว้เบื้องหลังแน่ๆ ดังนั้นนางจึงรู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติเมื่อหลี่ฉีเย่จู่ๆก็ถามถึงมัน
" ทำไมท่านถึงเอ่ยมันขึ้นมา ? " หลานอวิ๋นจูมองไปที่เขาและเอ่ยถาม " มันมีอะไรแปลกๆรึ ? " สัญชาตญาณของนางบอกว่าหลี่ฉีเย่นั้นรู้เรื่องเกี่ยวกับนิกายของนางมากกว่าทุกคนในนิกายที่นางรู้จัก ตัวอย่างเช่นบ่อน้ำหยินหยางและต้นหลิวทองคำ
" เพียงแค่อย่างรู้ " หลี่ฉีเย่ตอบด้วยรอยยิ้ม " ข้าได้ยินเกี่ยวกับอัญมณีของนิกายเจ้ามานาน ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม ทุกคนล้วนอย่างรู้อยากเห็นเป็นธรรมชาติ "
" หยุด ! " หลานอวิ๋นจูกล่าวกับเขาอย่างไม่มีความสุขและเอ่ย " ท่านลุง อย่าได้แสดงราวกับว่าข้าไม่รู้จักท่าน อย่าได้โกหกโดยไม่สบตา มันจะจับได้ง่ายมาก "
" ข้านั้นมีความสุขจริงๆ " หลี่ฉีเย่เอ่ยตอบ " นี้แสดงให้เห็นว่าพวกเราสามีภรรยามีความสัมพันธ์ทางจิตใจ เจ้านั้นเหมือนกับหนอนในกระเพาะของข้าเลย ! "
" ท่านนะสิเป็นหนอ ! เจ้าบ้า ! " หลานอวิ๋นจูกัดฟันของนางและพยามตจะเตะเขา การแสดงออกของนางเห็นชัดมากว่าต้องการจะทุบตีเขา
อีกด้านหนึ่ง ผู้ทำนายเต๋านั้นต้องทำตัวราวกับว่าเขานั้นไม่รู้ไม่เห็นอะไร ด้วยการทำตัวเป็นราวกับคนนอก เขามองไปรอบๆ
" เอาละในเมื่อพวกเราอยู่ที่นี่ อย่าได้เสียเวลา พวกเจ้าทั้งสองไปเลือกการสร้างใหม่ จำไว้ว่ามีโอกาสเพียงครั้งเดียว ไม่ว่าเจ้าจะได้รับอะไรขึ้นอยู่กับอนาคตของเจ้า "
" การสร้างใหม่ในทะเลสาปนี้ ? " ผู้ทำนายเต๋าเอ่ยถามและจ้องไปยังทะเลสาป การมาจากเผ่าหัวใจผี เขานั้นมีการตระหนักที่มากกว่าคนอื่น
หลี่ฉีเย่สังเกตเห็นความสนใจของผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " แน่นอนว่ามันมีการสร้างใหม่ที่ยอดเยี่ยมในทะเลสาป มันครอบคลุมอยู่ในเขตลับทั้งหมด เจ้าต้องการมันรึ ? "
" ข้าสงสัยว่าข้ามีโชคพอจะได้รับมันหรือไม่ ? " ผู้ทำนายเต๋านั้นสนใจมันอย่างมาก เขาเข้าใจดีว่าเมื่อหลี่ฉีเย่เป็นการสร้างใหม่ที่ยิ่งใหญ่ มันต้องเป็นสิ่งของที่ท้าทายสวรรค์และไร้ผู้ต้าน
เขานั้นรู้หลังจากที่ติดตามหลี่ฉีเย่เข้ามายังหลุมฝังศพแห่งลางร้ายว่ามันคือโอกาสที่ดี ดังนั้นหากเขาได้รับการสร้างใหม่ เช่นนั้นการเดินทางของเขาจะจบลง เขาเข้าใจได้ว่าเจตจำนงของสวรรค์ไม่ต้องการให้เขาโลภมากเกินไป
หลี่ฉีเย่เอ่ย " ก็ดี หากเจ้ามีความสามารถ เช่นนั้นข้าจะมอบการสร้างใหม่ที่ดีให้ ไปที่นั้น หากเจ้าได้รับมัน มันจะเป็นของเจ้า "
" ขอบคุณนายท่าน " ผู้ทำนายเต๋านั้นมีความสุขที่ได้ฟังและโค้งคำนับให้กับหลี่ฉีเย่ หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขารู้ว่าหลี่ฉีเย่มีวิธีการรับการสร้างใหม่นี่ แต่หลี่ฉีเย่มอบโอกาสให้กับเขา
คิดเกี่ยวกับความยากของการเลือกจุดที่ถูกต้องในพื้นที่ว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดนี้ ผู้ทำนายเต๋าแทบจะเข่าอ่อน เขานั้นหวาดกลัวอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อได้ยินว่าเขตลับนั้นมีเพียงหนึ่ง ก่อนหน้านี้หากพวกเขาเลือกผิดที่และโชคไม่ดี พวกเขาคงจบสิ้นไปแล้ว ในเวลานี้เขาอดไม่ได้ที่จะหลั่งเหงื่อเย็น
" อะไรกัน นี้เจ้าไม่เชื่อใจข้า ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยถามเสียงเย็นชา " นอกจากนี้ ข้ายังไม่กลัวตายเช่นนั้นเจ้าจะกลัวอะไร ? หรือว่าชีวิตของเจ้ามีค่ามากกว่าข้า ? "
" ฮ่าฮ่า นี้เป็นเพียงนิสัยที่ไม่ดีของข้า " ผู้ทำนายเต๋าหัวเราะเอ่ย " ยิ่งเข้าใจการทำงานของการทำนายมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้หวาดกลัวต่อความตาย ตั้งแต่ข้ายังเยาว์ ข้าคำนวนตลอดเวลาเมื่ออกมาด้านนอกว่าข้าจะพบกับอันตรายหรือไม่ ฮี่ฮี่ แต่ข้าน้อยคนนี้รู้ดีว่านายท่านมีจิตวิญญาณที่สูงส่งและข้ายินดีที่จะติดตามท่าน ท่านเป็นดั่งดาวนำโชคของข้า ! "
หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวเราะและเพลิดเพลินไปกับการเลียของผู้ทำนายเต๋า
" หยุดเสียงหัวเราะอันน่ากลัวของท่านซะที " เห็นหลี่ฉีเย่หัวเราะอย่างสนุก หลานอวิ๋นจูอดไม่ได้ที่จะตำหนิเขา " ภายในความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด ท่านรู้ได้อย่างไรว่ามีเขตลับอยู่ที่นี่ ? "
ความจริง ตอนที่หลี่ฉีเย่เปิดเผยว่ามีเขตลับเพียงหนึ่งเดียวในหลุมฝังศพแห่งลางร้าย นางนั้นหวาดกลัวอย่างสิ้นเชิง เมื่อนางคิดถึงการกระโดดที่ผิดพลาดอาจจะทำให้พวกนางถึงแก่ความตาย
นางนั้นไม่ได้สังเกตเห็นอะไรพิเศษในจุดที่หลี่ฉีเย่เลือก แม้ว่านางจะขอให้เขาทำอีกครั้ง นางก็ยังไม่สามารถหาจุดนี้ได้ภายในความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดนี้
ขณะที่หลานอวิ๋นจูกล่าวคำถาม หลี่ฉีเย่มองไปยังทะเลสาปขนาดใหญ่ด้านหน้า เขาหยุดความคิดของเขาและยิ้มอย่างลึกลับก่อนจะเอ่ย " นี้เป็นความลับมีเพียงข้าเท่านั้นที่รู้ "
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเคยมาที่นี่มาก่อนและมีคนบอกเขาเกี่ยวกับเขตลับ หลังจากทดลองหลายครั้ง หลี่ฉีเย่ก็พบวิธีการค้นหาเขตลับนี้ โชคดีสำหรับเขา ที่เขานั้นเป็นอมตะและมีเวลาเหลือเฟือ
อย่างที่ผู้นำตำหนักบุปผาบรรพชนเอ่ยก่อนหน้า อีกาทมิฬนั้นเป็นอมตะ นี้ทำให้หลี่ฉีเย่มีวิธีการทดลอง ทว่าผลของมันคือเขาต้องจ่ายความเจ็บปวดไปเป็นจำนวนมากจนคนธรรมดาไม่อาจทนได้
หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " เอาละ การสร้างใหม่นั้นอยู่ตรงหน้าของพวกเจ้า เลือกเอาเลย " หลี่ฉีเย่เดินเข้าไปใกล้ทะเลสปาขนาดใหญ่
หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋ารีบติดตามเขาไปอย่างรวดเร็ว พวกเขานั้นเดินผ่านกองหินขนาดใหญ่และก้าวผ่านโขดหินรอบๆ
เมื่อพวกเขาทำเช่นนั้น หินทั้งสองก้อนทันใดนั้นก็สั่นและยืนขึ้นอย่างฉับพลัน
" ย่า ! ใครที่ไหนกล้าก้าวเหยียบข้า ! " หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าตกตะลึงเมื่อโขดหินโผล่ขึ้นมาและเอ่ย
ในเวลานี้ พวกเขานั้นมองไปยังหินสองก้อนขนาดอย่างตกตะลึง ไม่ใช่พวกเขานั้นไม่ใช่หิน ทั้งสองนั้นเป็นคนแคระ พวกเขาเป็นคนแคระที่เตี้ยและอ้วน ไม่พอพวกเขาัยงมีหูที่ยาวและฝันแหลมคม พวกเขานั้นมีผิวสีเขียวและจมูกใหญ่โตทำให้พวกเขาดูตลกมาก
ผู้ฝึกตนนั้นมักจะเห็นสิ่งที่แปกลประหลาดอย่าง แม้หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่น่ากลัวมามากมายพวกเขาก็ยังตกตะลึง
ผู้ทำนายเต๋าจ้องไปยังคนแคระทั้งสองด้วยความไม่เชื่อและเอ่ย " โอ้ว นี้มันเป็นบ้าอะไรกัน ?! "
" แล้วเจ้ามันเป็นตัวบัดซบอันใด ?! พวกเราคือเอลฟ์ของเขตลับ เข้าใจหรือไม่เจ้าสารเลวนี้ ?! "
หลานอวิ๋นจูและผู้นำเต๋าสวรรค์ตกตะลึง เทพของเขตลับ - ฟังดูน่าเหลือเชื่ออย่างมาก แต่มันแตกต่างจากเอลฟ์ในจินตนาการของพวกเขา ไม่มีใครเชื่อว่าเหล่าคนแคระนี้จะเรียกตัวเองว่าเอลฟ์
" อย่าได้สนใจพวกเขา พวกเขาเป็นผู้มาใหม่และไม่รู้ว่าพวกเจ้ากำลังหลับอยู่ " หลี่ฉีเย่เอ่ยพร้อมฉีกยิ้มกว้าง
" ฮึ่ม ! ถ้าไม่แลกเปลี่ยน ไม่เลือก ก็อย่าได้รบวกนพวกข้า ! " เอลฟ์ปราณลับทั้งสองแค่นเสียงไม่พอใจ จากนั้นพวกเขาก็นั่งลงบนพื้นดินและกลับกลายเป็นก้อนหินอีกครั้ง
ในตอนนี้ หลานอวิ๋นจูและผู้ทำนายเต๋าทั้งหมดก็เข้าใจไปว่าก้อนหินที่พวกเขาเห็นโดยรอบไม่ใช่ก้อนหินแต่เป็นสิ่งที่เรียกว่า ' เอลฟ์ '
" เอาละ เข้าไปและก้าวอย่างระวังอย่าได้ไปรับกวนเอลฟ์เขตลับ การรบกวนการนอนของพวกเขาเป็นเรื่องหยาบคาย " หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างสนุกสนาน
" เจ้ารู้มันอยู่แล้วใช่หรือไม่ ? เจ้าไม่เคยเตือนพวกเราถึงการระวังเหยียบเอลฟ์เขตลับ " หลานอวิ๋นจูเอ่ยตำหนิเขา
" เอ่อ...ข้าแค่ลืมพูดถึงมัน " หลี่ฉีเย่หัวเราะและรีบเอ่ย
เกี่ยวกับการตอยสนองของเขา หลานอวิ๋นจูเพียงมองเขาอย่างขุ่นเคือง ความงดงามของนางนั้นไม่ได้ด้อยกว่าเจ้าหญิงฟินิกซ์ประกายศักดิ์สิทธิ์
นางและผู้ทำนายเต๋าสวรรค์เดินตามหลี่ฉีเย่อย่างระวังขณะเดินผ่านเหล่าเอลฟ์ที่กำลังหลับอยู่
หลี่ฉีเย่นั่งลงริมทะเลสาปและจ้องมองน้ำที่นิ่งสงบของมันราวกับกำลังจะหาบางอย่าง
เขานั้นมาที่นี่ในอดีต หลังจากที่ทดลองมาหลายครั้ง เขาก็พบกับเขตลับและพาคนอื่นมายังที่นี่ แตต่โชคร้ายที่พวกเขาไม่ได้รับการสร้างใหม่ที่ยิ่งใหญ่
เวลานี้ในห้วงแห่งความทรงจำ มันเป็นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ แม้ว่าหลี่ฉีเย่จะเป็นอีกาทมิฬในเวลานั้น เขาก็ชอบที่จะยืนอยู่ที่นี่และฟังเสียงหัวเราะที่สนุกสนามของผู้คน
หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นเขาจมอยู่กับความคิด นางจึงเอ่ยถาม " มีอะไรผิดพลาดรึ ? " นางนั้นรู้สึกว่าเขามีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
ในความทรงจำของนาง หลี่ฉีเย่นั้นดูร่าเริงและมั่นคงราวกับว่าไม่มีอะไรมาสั่นหัวใจของเขาได้ แต่เวลานี้เขานั้นดูเต็มไปด้วยอารมณ์ คำกล่าวเหล่านี้นั้นดูเหมือนจะไม่เหมาะสมกับคนที่ดุร้ายและหยิ่งยโสเช่นเขาเลย
หากมันไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้าของนาง นางนั้นคงคิดว่านี้เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาและไม่คาดว่าจะเห็นมันออกมาจากเขาจริงๆ
หลี่ฉีเย่ดึงสายตาของเขากลับมาก่อนจะมองไปยังหลานอวิ๋นจูและเอ่ย " อัญมณีที่งดงามของนิกายพันแม่น้ำหวนยังอยู่ที่นั้นหรือไม่ ? "
" อัญมณีที่งดงาม ? " หลานอวิ๋นจูคิดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ย " นั้นเป็นอาวุธจักรพรรดิของพวกเรา แน่นอนว่ามันยังอยู่ที่นั้น อัญมณีนี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่ท่านบรรพบุรุษของพวกเรทิ้งไว้เบื้องหลัง มันถูกกลั่นด้วยเจตจำนงของท่านบรรพบุรุษ "
หลานอวิ๋นจูพบว่ามันแปลกและไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ฉีเย่ถึงถามเกี่ยวกับอาวุธจักรพรรดิของนิกาย
" นั้นก็จริง จักรพรรดิอมตะฉินหลี่ของพวกเจ้าได้กลั่นสมบัติเต๋าที่น่ามหัศจรรย์ อัญมณีนี้จะสร้างความโลภให้กับใครหลายคน แต่มีน้อยคนที่เข้าใจความลึกซึ้งของมันได้ "
หลานอวิ๋นจูแน่นอนว่ารู้เรื่องนี้ อัจฉริยะในหลายรุ่นที่ผ่านมาล้วนแต่ศึกษาอัญมณีนี้และได้รับการเก็บเกี่ยวกที่ดีเยี่ยม นี้รวมถึงนางด้วย
ทว่านั้นไม่ใช่เหตุผลที่นางพบว่ามันแปลก มันเกี่ยวกับความสนใจอย่างฉับพลันของหลี่ฉีเย่ ท่านบรรพบุรุษนั้นไม่ได้เพียงทิ้งสมบัติจักรพรรดิระดับชีวิตไว้เบื้องหลังแน่ๆ ดังนั้นนางจึงรู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติเมื่อหลี่ฉีเย่จู่ๆก็ถามถึงมัน
" ทำไมท่านถึงเอ่ยมันขึ้นมา ? " หลานอวิ๋นจูมองไปที่เขาและเอ่ยถาม " มันมีอะไรแปลกๆรึ ? " สัญชาตญาณของนางบอกว่าหลี่ฉีเย่นั้นรู้เรื่องเกี่ยวกับนิกายของนางมากกว่าทุกคนในนิกายที่นางรู้จัก ตัวอย่างเช่นบ่อน้ำหยินหยางและต้นหลิวทองคำ
" เพียงแค่อย่างรู้ " หลี่ฉีเย่ตอบด้วยรอยยิ้ม " ข้าได้ยินเกี่ยวกับอัญมณีของนิกายเจ้ามานาน ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม ทุกคนล้วนอย่างรู้อยากเห็นเป็นธรรมชาติ "
" หยุด ! " หลานอวิ๋นจูกล่าวกับเขาอย่างไม่มีความสุขและเอ่ย " ท่านลุง อย่าได้แสดงราวกับว่าข้าไม่รู้จักท่าน อย่าได้โกหกโดยไม่สบตา มันจะจับได้ง่ายมาก "
" ข้านั้นมีความสุขจริงๆ " หลี่ฉีเย่เอ่ยตอบ " นี้แสดงให้เห็นว่าพวกเราสามีภรรยามีความสัมพันธ์ทางจิตใจ เจ้านั้นเหมือนกับหนอนในกระเพาะของข้าเลย ! "
" ท่านนะสิเป็นหนอ ! เจ้าบ้า ! " หลานอวิ๋นจูกัดฟันของนางและพยามตจะเตะเขา การแสดงออกของนางเห็นชัดมากว่าต้องการจะทุบตีเขา
อีกด้านหนึ่ง ผู้ทำนายเต๋านั้นต้องทำตัวราวกับว่าเขานั้นไม่รู้ไม่เห็นอะไร ด้วยการทำตัวเป็นราวกับคนนอก เขามองไปรอบๆ
" เอาละในเมื่อพวกเราอยู่ที่นี่ อย่าได้เสียเวลา พวกเจ้าทั้งสองไปเลือกการสร้างใหม่ จำไว้ว่ามีโอกาสเพียงครั้งเดียว ไม่ว่าเจ้าจะได้รับอะไรขึ้นอยู่กับอนาคตของเจ้า "
" การสร้างใหม่ในทะเลสาปนี้ ? " ผู้ทำนายเต๋าเอ่ยถามและจ้องไปยังทะเลสาป การมาจากเผ่าหัวใจผี เขานั้นมีการตระหนักที่มากกว่าคนอื่น
หลี่ฉีเย่สังเกตเห็นความสนใจของผู้ทำนายเต๋าและเอ่ย " แน่นอนว่ามันมีการสร้างใหม่ที่ยอดเยี่ยมในทะเลสาป มันครอบคลุมอยู่ในเขตลับทั้งหมด เจ้าต้องการมันรึ ? "
" ข้าสงสัยว่าข้ามีโชคพอจะได้รับมันหรือไม่ ? " ผู้ทำนายเต๋านั้นสนใจมันอย่างมาก เขาเข้าใจดีว่าเมื่อหลี่ฉีเย่เป็นการสร้างใหม่ที่ยิ่งใหญ่ มันต้องเป็นสิ่งของที่ท้าทายสวรรค์และไร้ผู้ต้าน
เขานั้นรู้หลังจากที่ติดตามหลี่ฉีเย่เข้ามายังหลุมฝังศพแห่งลางร้ายว่ามันคือโอกาสที่ดี ดังนั้นหากเขาได้รับการสร้างใหม่ เช่นนั้นการเดินทางของเขาจะจบลง เขาเข้าใจได้ว่าเจตจำนงของสวรรค์ไม่ต้องการให้เขาโลภมากเกินไป
หลี่ฉีเย่เอ่ย " ก็ดี หากเจ้ามีความสามารถ เช่นนั้นข้าจะมอบการสร้างใหม่ที่ดีให้ ไปที่นั้น หากเจ้าได้รับมัน มันจะเป็นของเจ้า "
" ขอบคุณนายท่าน " ผู้ทำนายเต๋านั้นมีความสุขที่ได้ฟังและโค้งคำนับให้กับหลี่ฉีเย่ หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขารู้ว่าหลี่ฉีเย่มีวิธีการรับการสร้างใหม่นี่ แต่หลี่ฉีเย่มอบโอกาสให้กับเขา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น