ตอนที่ 520 เย้าแหย่อย่างเจ้าชู้
ทว่า หลี่ฉีเย่ตอนนี้ได้หยิบหินโชคชะตาจำนวนมากขึ้นมาพร้อมกัน - ปาฏิหาริย์นี้ได้ทำลายสามัญสำนึกของผู้ฝึกตนทั้งโลก สิ่งที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ !

" นี่...นี่มันเป็นไปได้อย่างไร ! " ในเวลานี้ บางคนตะโกนกรีดร้อง พวกเขาไม่สามารถยอมรับฉากที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ได้

มีเพียงหินโชคชะตาเท่านั้นทีจะเลือกเจ้านายของมันได้ ผู้ฝึกตนไม่สามารถเลือกหินโชคชะตาได้ ! แต่ตอนนี้หลี่ฉีเย่กำลังเลือกพวกมันราวกับกำลังเลือกผักในตลาดสด สุดท้ายหินโชคชะตาส่วนใหญ่ก็ถูกหลี่ฉีเย่หยิบใส่ตระกร้าราวกับกะหล่ำปลี

หัวใจของเหล่าผู้ฝึกตนอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องเมื่อเห็นฉากนี้ บางคนไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เห็นได้ ทำได้เพียงพึมพำ " มารดามันเถอะ นี้มันเกิดอะไรขึ้น ? หรือสวรรค์จะบ้าไปแล้ว ? สวรรค์อนุญาติให้คนบางคนเลือกหินจำนวนมากเช่นนี้ได้อย่างไร ? โอ้ว สวรรค์ หรือว่าพวกท่านไม่มีตา ? "

ในเวลานี้ ไม่ใช่ผู้ฝึกตนเพียงคนเดียวที่หัวใจของพวกเขาเต้นอย่างไม่สม่ำเสมอ นี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ความฝันแต่เป็นความจริง

แม้แต่หลานอวิ๋นจู คนที่รู้จักหลี่ฉีเย่ก็ยังพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อ " นี่มันเป็นไปได้ยังไง ? " การทำลายสามัญสำนึกของผู้ยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายเหตุการณ์นี้ - มันจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว หากไม่ใช่ว่านี้เป็นตอนกลางวัน นางและทุกคนคงคิดว่ากำลังถูกผีหลอก

" นั้นเป็นเพราะว่าข้าหล่อเหล่ามากเกินไป " หลี่ฉีเย่ตอบด้วยรอยยิ้ม เขานั้นไม่ได้บอกความจริงกับนาง

" หล่อเหล่ากับก้นข้านะสิ ! " หลานอวิ๋นจูตอบโต้เขาด้วยความโกรธ จากวันนี้ไปนางคิดว่าตัวเองคงจะไม่ตกใจกับเหตุการณ์แปลกๆใดๆอีกที่หลี่ฉีเย่สร้างขึ้น จากนี้เรื่องในวันนี้ ยังจะมีอะไรที่ประหลาดมากกว่านี้อีก ?

หลี่ฉีเย่เลือกหินมาก้อนหนึ่งจากนั้นก็โยนมาให้กับหลานอวิ๋นจูพร้อมเอ่ย " เจ้าโชคดีมาก หินที่ข้าพูดก่อนหน้ายังอยู่ที่นี่ เจ้าสามารถเก็บมันไว้ได้ "

นางนั้นกลายเป็นไร้คำพูดเมื่อสัมผัสกับหินโชคชะตาที่กำลังเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ นี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นหินที่ดี แต่หลี่ฉีเย่ก็ยังมอบให้กับนางราวกับมันเป็นแค่กะหล่ำปลี

สิ่งที่ทำให้นางตกตะลึงยิ่งกว่าก็คือหินโชคชะตาก้อนนี้ไม่ได้ยอมรับนางและมันวิ่งกลับไปหาหลี่ฉีเย่

" เจ้าเด็กน้อย ! สุดท้าย แม่นางคนนี้ยังมีความสามารถคู่เซียน ข้าเป็นลูกรักของสวรรค์ เจ้ายังกล้าดูถูกข้าเช่นนี้ ? รอดูว่าข้าจะทุบตีพวกเจ้าอย่างไร ! " ในเวลานี้หลานอวิ๋นจูนั้นไม่สนใจภาพลักษณ์ที่งดงาม นางนั้นโกรธอย่างมาก หินโชคชะตาเหล่านี้ทั้งหมดล้วนวิ่งไปยังหลี่ฉีเย่ราวกับเป็นผึ้งตอมดอกไม้ !

หลี่ฉีเย่อมยิ้มขณะที่เขาลูบก้อนหินและเอ่ย " สาวน้อยคนนี้นั้นไม่เลว นางนั้นมีความสามารถคู่เซียนและมีเจตจำนงแห่งสวรรค์เป็นพื้นฐานเต๋า เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะปกป้องสาวน้อยคนนี้ภายหลังและไม่ทำให้นางสูญเสียเจ้าไป "

สุดท้าย หินโชคชะตานั้นก็กระโดดอย่างไม่เต็มใจไปยังฝ่ามือของหลานอวิ๋นจู นางนั้นไม่รู้ว่าจะเอ่ยสิ่งใด เจ้าสารเลวนี้มีความลึกลับและเข้มงวดมากเกินไป

" ทำไมท่านถึงได้รับการยอมรับจากหินโชคชะตามากมายเช่นนี้ ? " หลานอวิ๋นจูเอ่ยถามคำถามที่ค้างคา เพราะเรื่องนี้ดูไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง

หลี่ฉีเย่เอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มแจ่มใส " เพราะว่าข้านั้นหล่อเหล่าและเป็นที่รัก วลีที่ว่า ' ดอกไม้บานสะกดทุกสายตา ' นี้ถูกสร้างมาเพื่อข้า "

" แหวะ ! " หลานอวิ๋นจูทำท่าทางราวกับว่านางอยากจะอาเจียนและเอ่ย " หากท่านหล่อเหล่าเช่นนั้นบุรุษทั่วโลกก็ไม่มีคนขี้เหร่แล้ว ! "

" เจ้าอยากจะรู้เหตุผลจริงๆ ? นั้นง่ายมาก เหตุผลเพราะว่าข้านั้นเป็นผู้ปกครองโลกนี้และเป็นคนเดียวที่จะกวาดล้างไปสู่ยุคไร้สิ้นสุด ! " หลี่ฉีเย่หัวเราะก่อนจะเอ่ย

" ท่านลุง หน้าของท่านนี้หนายิ่งกว่าอิฐเสียอีก " หลานอวิ๋นจูมองเขาและเอ่ย " ข้าสามารถเชื่อได้ว่าท่านจะเป็นผู้ปกครองโลกในอนาคต แต่จะบอกว่าท่านเป็นคนเดียวที่กวาดล้างไปทั่วทุกยุค ? นี้เห็นได้ชัดว่าโอ้อวดอย่างชัดเจน ท่านอายุเท่าไหร่กัน ? ท่านยังเป็นเพียงเด็กน้อยสารเลวอยู่เลย ! "

หลี่ฉีเย่อดไม่ได้ที่จะยิ้มก่อนเอ่ย " เอาละ เหตุผลที่แท้จริงก็คือข้าจะสร้างนิกายหิน ในอนาคตหินแห่งโชคชะตาเหล่านี้จะเป็นผู้ใต้บัญชาของข้า ภายใต้การคุ้มครองของข้า พวกเขาจะได้อาละวาดในโลกนี้และดูดซับพลังงานโลกจนกลายเป็นตัวตนนิรันดร์ ! "

" เพ้ย ใครมันจะไปเชื่อท่าน ? " นางนั้นตอบเขาอย่างขุ่นเคืองขณะแกว่วงกำปั้นของนาง " ถ้าหากท่านลุงต้องการให้ข้าเชื่อ เช่นนั้นอย่างน้อยก็พยามพูดอะไรจริงจังหน่อย ไม่เช่นนั้นข้าจะทุบตีท่าน ! "

การแสดงออกของนางทำให้หลี่ฉีเย่ยิ้ม จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่มือของเขาและเอ่ย " จริงจังให้มากขึ้น ? เอาละ เช่นนั้นพวกเรามาเข้าเรื่องจริงจังกัน สาวน้อยอย่าได้ลืมการเดิมพันของพวกเรา จำไว้ว่าเจ้าจะต้องเปลืองผ้าและมามอบความสุขให้กับข้าในคืนนี้ ให้ข้าดูว่าเจ้านั้นมีคุณภาพหรือมีรอยตำหนิใดๆหรือไม่ "

" เจ้าคนเลวทราม ! " หลานอวิ๋นจูทั้งรู้สึกอายและโกรธ " ในฝันของท่านเถอะ ! " จากนั้นนางก็หันหลังและวิ่งจากไป

ขณะเดียวกัน หลี่ฉีเย่ก็วิ่งเข้ามาคว้าแขนนางก่อนจะเอ่ย " สาวน้อย ผู้คนจะต้องรักษาคำพูดของตัวเอง คำกล่าวของสุภาพบุรุษนั้นมีน้ำหนักเท่าภูเขา "

หลานอวิ๋นจูงุนงงชั่วครู่ก่อนจะเอ่ย " เพ้ย ข้าไม่ใช่สุภาพบุรุษ ข้าเป็นเพียงสตรีตัวเล็กๆ ! "

หลี่ฉีเย่เดินตามนางขณะอมยิ้ม

ทุกคนในภูเขามังกรนั้นตกอยู่ในความเงียบขณะมองดูหลี่ฉีเย่จากไป ราวกับเขาเป็นสุดยอดของตัวแปลกประหลาด

ผ่านไปนาน ก่อนที่บางคนจะเริ่มกรีดร้อง " บ้าเอ้ย หินโชคชะตาของข้า ! ข้ายังคงต้องการหินเก้าตัวอักษร ! "

มองไปที่ภูเขาที่โล่งกว้าง ผู้ฝึกตนทุกคนเต็มไปด้วยความเศร้า รุ่นเยาว์มาทีนี่เพื่อทดสอบโชคของพวกเขา การอยู่ในยุคเดียวกับสัตว์ประหลาดเช่นหลี่ฉีเย่ทำให้พวกเขารู้สึกเศร้าจริงๆ

ข่าวเกี่ยวกับการเลือกหินโชคชะตาของหลี่ฉีเย่นั้นกระจายไปทั่วหลุมฝังศพแห่งลางร้าย ทั้งห้าเขตล้วนได้ยินเรื่องนี้ และผู้คนล้วนถึงเหล่าเชื้อสายทรงอำนาจล้วนตกตะลึง !

แม้แต่ตัวตนที่ยิ่งใหญ่อย่างบรรพชนของบางนิกายก็ไม่อาจเชื่อได้ " นี้เป็นไปไม่ได้ ! "

ศิษย์คนหนึ่งเอ่ยสาบานกับบรรพชน " ท่านบรรพชน ศิษย์คนนี้เห็นมาด้วยตาตัวเอง และอาจารย์ก็เห็นเช่นกัน "

" เด็กคนนี้มัน...น่ากลัวเกินไป นี้มันจะเป็นไปได้อย่างไร ? มัน...อยู่เหนือสามัญสำนึกมากเกินไปแล้ว " หลังจากได้ยินคำยืนยัน เหล่าคนจำนวนมากต่างถูกขังในความงุนงง

จากนั้น ข่าวร้ายที่ท้าทายสวรรค์อันนี้ก็ได้เข้าสู่หูของอัจฉริยะคนอื่น ทั้งยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลงต่างอับอาย พวกเขานั้นแอบกรีดร้องและสาบานว่าจะต้องกำจัดหลี่ฉีเย่ในสักวันหนึ่ง

ในเขตไม้ ตี๋เชาลุกขึ้นยืนทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้ พลังงานในสายเลือดของเขาปะทุขึ้นและทำให้ท้องฟ้ามือลงพร้อมกับดวงจันทร์ที่สั่น

" ดีมาก ข้าต้องการอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้เพื่อเป็นหินลองเท้าให้กับข้าสู่การปูเส้นทางไปสู่ตำแหน่งจักรพรรดิอมตะ ! " เขานั้นประกาศอย่างเกรี้ยวกราด

เขาจากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก " ตอนแรก ข้าคิดว่าเทียนหุยหลี่จะเป็นหินลองเท้าที่เหมาะกับข้า แต่ตอนนี้ข้ามีเหยื่อที่ดีกว่าแล้ว "

ในฐานะหนึ่งในสามวีรบุรุษของเผ่าพันผี เทียนหุยหลี่เปิดเผยให้เห็นรอยยิ้มมืดมนพร้อมทั้งกลิ่นอายดำมืด เขานั้นเอ่ยอย่างชั่วร้าย " เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น พวกเขาสามารถจับปลาทั้งสองได้ "

จากนั้นเขาก้หลับตาลงด้วยใบหน้าที่ไม่แยแสราวกับว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา บางทีอาจจะไม่ใช่ทุกสิ่งไม่สำคัญ แต่เป็นเพราะทุกอย่างอยู่ในการคำนวนของเขาหมดแล้ว

ตัวตนที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นอัจฉริยะอีกด้านหนึ่ง เซียนฟ่านความภาคภูมิใจของเผ่ามนุษย์ เขานั้นหวาดกลัวหลังจาได้ยินข่าวนี้ " ชายคนนั้นทำสำเร็จ ? เกราะอมตะห้าธาตุนั้นยอมรับข้า แต่หินก้อนนั้นไม่ แต่ชายคนนั้นกลับทำให้มันยอมรับได้ ช่างน่ากลัวจริงๆ " หลังจากงงอยู่ชั่วครู่ เขาก็เอ่ย " น่าประทับใจ มันยังมีภูเขาสูงอยู่อีกมาก มันดูเหมือนว่าหนทางของการกลายเป็นจักรพรรดิอมตะจะไม่น่าเบื่อ "

ข่าวที่น่าตกใจนี้ทำให้ทุกเผ่าพันธ์เต็มไปด้วยความงุนงงและอัจฉริยะหลายคนต่างจืดจางลง ข่าวนี้ทำให้หลายคนสั่นสะท้านและเต็มไปด้วยความโกรธ ผู้คนจะไม่บ้าคลั่งได้อย่างไรที่หลี่ฉีเย่เพียงคนเดียวได้รับหินแปดและเก้าตัวอักษรจำนวนมากเช่นนั้น ? ผู้เยาว์นั้นยังไม่มีอาวุธพรสวรรค์ของตัวเองพวกเขา และผู้ฝึกตนคนอื่นก็ยังต้องการอาวุธที่ดีกว่า

ผู้ฝึกตนจะต้องใช้โอกาสยามเมื่อพวกเขายังเยาว์เพื่อเปลี่ยนหินโชคชะตาที่ดีกว่ามันจะไม่สามารถทำได้เมื่อชราขึ้น นี้เป็นเพราะว่าเมื่อพวกเขาแก่ขึ้นพวกเขาจะใช้เวลามากเกินไปในการปรับแต่ง

ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์จำนวนมากวาดฝันถึงการเดินทางไปยังภูเขามังกรศักดิ์สิทธิ์เพื่อได้รับหินโชคชะตาอันใหม่ แต่ตอนนี้หลี่ฉีเย่ทำลายความฝันของพวกเขาโดยการเอาพวกมันทั้งหมดกลับไป

เหล่าคนที่ไม่มีความสุขอย่างมากในตอนนี้ก็คือเผ่าพันธ์ผี พวกเขานั้นถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ สามวีรบุรุษนั้นเป็นความภาคภูมิใจของแรงบัลดาลใจของพวกเขา แต่ตอนนี้การปรากฏตัวของหลี่ฉีเย่เพียงลำพังยังไม่พอ แม้แต่คนอย่างเซียนฟานก็ยังโผล่มา หลี่ฉีเย่นั้นกระทั้งเหนือกว่าตี๋เชาและเทียนหุยหลี่ ดังนั้นผู้เยาว์ของเผ่าพันธ์ผีจึงอับอายอย่างมาก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป รุ่นในอนาคตของเผ่าพันธ์ผีจะถูกกดขี่โดยเผ่ามนุษย์ นี้จะให้พวกเขามีความสุขได้อย่างไร...